De knutselclub
Door: Paulien Wijermars
Blijf op de hoogte en volg Paulien
29 Januari 2015 | Sri Lanka, Kandy
Afgelopen weekend wat meer van Sri Lanka ontdekt, ben er meteen achter gekomen dat het dus niet overal zo warm is als in Kandy. We wisten wel dat het wat kouder zou zijn en ik had me er ook wel enigszins op voorbereid maar dit! Brr.. en dat te bedenken dat het in Nederland heeft gesneeuwd en het bij mij nog ‘gewoon’ 13 graden was, dat is voor jullie dan natuurlijk nog warm!!
We hadden met z’n 5en een taxibusje besteld die ons het hele weekend overal heen zou toeren en ook zou blijven wachten totdat wij terug waren van een activiteit. Eerst zijn we naar een olifantenopvang geweest waar je een ritje kon maken op deze gigantische beesten. Dit heb ik niet gedaan, omdat ik dat in Afrika al een keer gedaan had en ergens vond ik het ook wel een beetje zielig voor ze! Olifanten horen eigenlijk niet in gevangenschap te leven en er horen al helemaal geen mensen op te rijden. Wel hebben we de olifant gewassen en gevoerd, dat kon geen kwaad dacht ik zo. Na het wassen en voeren zijn we naar een naastgelegen fabriek geweest waarvan olifantenpoep papier werd gemaakt, grappig om dit proces te zien!!
Na deze excursie zijn we weer de bus ingestapt op weg naar het volgende avontuur.. en dat was het zeker. We gingen namelijk wild water raften.. en hard dat dat ging. Maar wel super gaaf. Ik mocht natuurlijk voorin de boot zitten want met die spierballen van mij kon ik toch wel mooi even ‘hard’ peddelen! Het raften was erg gaaf en leuk om te doen.. Het laatste kwartier mochten we bodyraften, ook wel ‘lekker dobberen in de rivier’... De gids die mee was zat wat te ‘geiten’ over krokodillen en waterslangen, maar jongens ik ben er nog.. dus het is allemaal goed gegaan.
Hierna doorgereden naar Neware Eliya, hier zouden we overnachten in een guesthouse! Dus bij lokale mensen thuis. Heel leuk, en een goede manier om een kijkje te nemen in het lokale leven en gewoontjes daar. Maar goed, het was hier dus wel behoorlijk koud.. En ja, jullie snappen natuurlijk wel dat ik niet mijn dikke flanellen pyjama heb ingepakt! Ach, charme van het land zullen we maar zeggen.. verder prima geslapen, en zo lang duurde de nacht niet.. want de wekker ging om 04.00 uur omdat we naar World’s End zouden gaan waar we de zon zouden zien opkomen.. dit natuurlijk bij lange na niet gehaald maar mooi was het wel. Richting het punt waar de wereld inderdaad lijkt op te houden wat het nog een behoorlijk klim. Ik denk dat we hier in totaal wel 4 uur over hebben gedaan, heen en terug. Maar ach zo compenseer ik mijn 7 weken afwezigheid bij de handbal misschien nog een klein beetje!
Daarna weer op de terugweg richting Kandy met een tussenstop bij een theefabriek. Overal om ons heen waren mooie theeplantages te zien en in de fabriek zag je hoe het proces tot stand komt en wij uiteindelijk onze thee kunnen zetten, 80% van de thee gaat voor export naar het buitenland. De thee is hier heerlijk en ik drink hem een beetje op de old fashion way namelijk met melk :)
Toen weer terug naar huis.. gek is dat hoe snel ik dit al mijn ‘thuis’ noem! Ik ben hier net een week, maar toch voelt het na z’n weekend als thuiskomen.. nou dat zou wel een goed teken zijn denk ik.
Maandag weer naar het Kandy General Hospital geweest naar de (mannen) orthopedie afdeling. Veel bekende gezichten hier weer, maar ook een aantal nieuwe patiënten. Een aantal daarvan waren in het weekend aangereden door een bus of auto! Blijkbaar komen alle ‘kritieke’ gevallen op zaal te liggen, en als je daar dus ligt en je hebt die stempel niet meer dan wordt je gewoon verplaatst.. niet naar een andere zaal maar naar de gang! Vandaag voor het eerst echt zelf dingen gedaan zoals het verwisselen van de verbanden, dit gaat er toch wel even anders aan toe dan bij ons en wordt er opeens gevraagd of ik met schaartjes en tangetjes alles aan wil pakken. Op hun manier zijn ze heel steriel bezig en ik denk ook niet dat het op een andere manier kan omdat de middelen er niet voor zijn, maar misschien zien ze het ook wel niet. Honden en katten lopen hier gewoon in en uit het ziekenhuis en liggen tussen de mensen op de grond. Ook wordt het ziekenhuis verbouwt en ligt er overal gruis en bakstenen op de grond.
Wat ik dan wel weer tegenstrijdig is, is dat ze niet zorgvuldig omgaan met hun verbandmiddelen, maar vaak grote stukken en veel te veel gebruiken en dat vervolgens weer weggooien! Zonde.. ons bint zuunig!!!
Ook kwamen er afgevaardigden van het ministerie voor inspectie. Ze moesten controleren of alle gebruiksmiddelen voorradig waren.. dus onze hoofdzuster liep een beetje zenuwachtig rond te drentelen in de hoop dat ze haar afdeling goed op orde had. Welk herkenbaar trouwens.. Ohw ja, de administratie en de dossiers van de patiënten zijn niet echt goed geordend. Iedereen heeft zijn eigen ‘schriftje’ wat inhoud: allemaal losse papiertjes aan elkaar geniet en daar een naam boven schrijven, ook liggen de ‘dossiers’ vaak overal en nergens op de afdeling behalve bij de patiënt zelf! Grappig is dat in deze dossiers de leeftijd van de patiënt wordt opgeschreven en niet de geboortedatum, dus iemand blijft bijvoorbeeld altijd ‘36’... :)
Dinsdag een dagje in de kliniek geweest, je kunt dit vergelijken met de dagbehandeling in Nederland. Hier komen alle patiënten terug voor een vervolg afspraak nadat ze zijn ontslagen van de afdeling. Het gaat dan vooral om het verwijderen van verband, opnieuw verbinden van de wonden, het verwijderen van hechtingen en eventueel doorsturen naar andere disciplines. Wij mochten mee kijken met de artsen.. erg interessant. Wat opvalt is dat er totaal geen structuur inzit en er weinig tot niet efficiënt gewerkt wordt. Het duurt heel lang voordat de volgende patiënt binnen mag komen.. en de artsen zijn meer aan de klets en het wachten dan dat ze daadwerkelijk wat doen. Maar goed, wat we hebben gezien was niet niks. Er was een man van 72 die al drie jaar lang elke week naar het ziekenhuis komt omdat de wond op zijn been maar niet wil genezen. In het ziekenhuis wordt het ‘netjes’ weer verbonden en kan hij een week later weer terugkomen.. totdat ik me opeens bedacht dat die man zonder verband om zijn been binnen kwam.. Vind je het gek dat de wond niet wil genezen, want hij is en blijft geïnfecteerd op deze manier. Verder twee jonge kinderen die waren gevallen en hun arm hadden gebroken, beide kinderen hadden ‘pinnen’ in hun arm. Deze pinnen mochten eruit en werden zonder pardon eruit getrokken alsof het niks was. Geen verdoving, geen toelichting, gewoon een tang (tuingereedschap) en grof geweld!
Woensdag weer naar de orthopedie afdeling geweest, jeetje wat een chaos!! De dag ervoor waren alle ‘spoed’ gevallen die in het gehele ziekenhuis waren binnen gekomen verdeelt over alle afdelingen.. dus ook over orthopedie! Nou dat hebben we gezeten. De afdeling beschikt over 50 bedden en er waren op dat moment 71 patiënten, dus ja... er lagen patiënten op de grond of één bed werd gedeeld met drie patiënten! Echt gewoon te vol voor woorden! Gelukkig kwam de ‘big boss’ weer langs voor een artsenvisite en bleken heel veel patiënten naar huis of naar een lokaal ziekenhuis te kunnen, waardoor er weer meer plek vrij zou komen op de afdeling voor iedereen.
Woensdagmiddag met de meiden een safari gedaan om de Aziatische olifant in het wild te zien. Als je denkt dat Sri Lanka klein is en je zo overal bent dan heb je het mis. We waren drie uur onderweg van Kandy naar de plek van de safari, maar goed.. Toen hadden we ook wel iets moois. We hebben echt heel veel olifanten gezien en ook heel veel baby olifantjes echt te schattig.. één van de baby olifantjes was zijn moeder kwijt, door een paar angst kreten vonden moeder en baby elkaar weer en werd het vervolgt door veel vrolijk getrompetter!! Wij natuurlijk allemaal blij met dit happy end!!
Het verkeer hier in Kandy is trouwens ook heel goed geregeld (niet dus)... overal hangen verkeerslichten, maar deze zijn niet eens aan.. Dus op elke hoek staat een politieagentje te seinen en te doen naar al het verkeer. Het verbaast me dat deze agenten niet overreden worden want het is echt te druk voor woorden. Alles rijd door en langs elkaar heen en overal wordt getoeterd, dus telkens denk ik dat ik bekenden tegenkom, wat natuurlijk niet echt logisch is hier!!.. haha
Donderdag weer een dagje in de OK mogen staan. Eerst een jochie van vier die werd geopereerd aan zijn duim. Hij moest een infuus in zijn voetje hebben, na dit 3x geprobeerd te hebben zonder succes en met heel veel tegenstribbelen van dat jochie bedacht het personeel dat hij misschien beter eerst in slaap gebracht kon worden, dus een kapje op. Daarna nog één keer proberen en ja hoor, BINGO! Alleen was ondertussen moeder helemaal over de toeren en stonden bij mij de tranen ook in de ogen.. Helaas voor moeder werd er aan haar geen aandacht besteed en werd haar de deur gewezen.. Gelukkig duurde de operatie niet zo lang en verliep alles goed.
Daarna was een van ‘onze’ patiënten aan de beurt. Deze man was een week daarvoor geschept door een bus en had beide benen gebroken. Die week ervoor had er al een spoed operatie plaatsgevonden waarbij een metalen frame aan de binnen en buitenkant van zijn been was gezet. Deze werd vandaag weer verwijderd en er kwam een nieuwe plaat in zijn been. Maar eerst de ruggenprik.. ook hier weer 10x prikken (met dezelfde naald).. maar oké, dat is uiteindelijk ook gelukt.. De operatie zelf duurde 2,5 uur. En omdat de man een stukje bot miste van zijn been, ‘ergens verloren onderweg’ moest er creatief worden nagedacht. En ja, wat doe je dan.. gewoon een stukje van de rib afbeitelen en hiervan klein stukjes terugplaatsen in het been. Gaaf om te zien, maar ik dacht echt dat ze dit rib zouden breken.. wat een geweld werd er gebruik zeg! Al met al lijkt de hele orthopedie toch wel op een gezellige knutselclub van artsen en verpleegkundigen bij elkaar!..
Ik heb het gevoel hier dagelijks zoveel te zien, en elke keer maak ik klein aantekeningen omdat ik alles met jullie wil delen.. en toch vergeet ik nog steeds van alles! Maar goed, als ik wel alles zou opschrijven en onthouden dan zouden dit echt een veeeel te lange verslag worden. Dus waarschijnlijk is dit beter zo voor jullie, ook al moeten jullie nu alsnog best veel lezen!!
Morgen alweer de laatste dag op de orthopedie afdeling, best jammer eigenlijk want we beginnen er net een beetje handigheid in te krijgen en de mensen te kennen. Als bedankje wat lekkers voor de zusters gekocht.. Ben benieuwd naar hun reactie.
Het aankomend weekend staat volop in het teken van strand, zon, verbranden en walvissen kijken. Jeeeij, zin in! Het jammere hieraan is dat we dus ook weer heel lang onderweg zijn, maar goed dat gaan we ook wel weer ervaren. Dit keer gaan we met de trein.
Maandag starten we dan hopelijk ‘fris en fruitig’ aan een nieuwe werkweek. Dan ga ik naar de afdeling gynaecologie.. en hoop ik heel veel babytjes te zien en geboortes mee te maken. Ik heb er zin in.
Voor jullie ook allemaal een fijn weekend!! Veel plezier in de sneeuw ;)
Liefs Paulien xx
We hadden met z’n 5en een taxibusje besteld die ons het hele weekend overal heen zou toeren en ook zou blijven wachten totdat wij terug waren van een activiteit. Eerst zijn we naar een olifantenopvang geweest waar je een ritje kon maken op deze gigantische beesten. Dit heb ik niet gedaan, omdat ik dat in Afrika al een keer gedaan had en ergens vond ik het ook wel een beetje zielig voor ze! Olifanten horen eigenlijk niet in gevangenschap te leven en er horen al helemaal geen mensen op te rijden. Wel hebben we de olifant gewassen en gevoerd, dat kon geen kwaad dacht ik zo. Na het wassen en voeren zijn we naar een naastgelegen fabriek geweest waarvan olifantenpoep papier werd gemaakt, grappig om dit proces te zien!!
Na deze excursie zijn we weer de bus ingestapt op weg naar het volgende avontuur.. en dat was het zeker. We gingen namelijk wild water raften.. en hard dat dat ging. Maar wel super gaaf. Ik mocht natuurlijk voorin de boot zitten want met die spierballen van mij kon ik toch wel mooi even ‘hard’ peddelen! Het raften was erg gaaf en leuk om te doen.. Het laatste kwartier mochten we bodyraften, ook wel ‘lekker dobberen in de rivier’... De gids die mee was zat wat te ‘geiten’ over krokodillen en waterslangen, maar jongens ik ben er nog.. dus het is allemaal goed gegaan.
Hierna doorgereden naar Neware Eliya, hier zouden we overnachten in een guesthouse! Dus bij lokale mensen thuis. Heel leuk, en een goede manier om een kijkje te nemen in het lokale leven en gewoontjes daar. Maar goed, het was hier dus wel behoorlijk koud.. En ja, jullie snappen natuurlijk wel dat ik niet mijn dikke flanellen pyjama heb ingepakt! Ach, charme van het land zullen we maar zeggen.. verder prima geslapen, en zo lang duurde de nacht niet.. want de wekker ging om 04.00 uur omdat we naar World’s End zouden gaan waar we de zon zouden zien opkomen.. dit natuurlijk bij lange na niet gehaald maar mooi was het wel. Richting het punt waar de wereld inderdaad lijkt op te houden wat het nog een behoorlijk klim. Ik denk dat we hier in totaal wel 4 uur over hebben gedaan, heen en terug. Maar ach zo compenseer ik mijn 7 weken afwezigheid bij de handbal misschien nog een klein beetje!
Daarna weer op de terugweg richting Kandy met een tussenstop bij een theefabriek. Overal om ons heen waren mooie theeplantages te zien en in de fabriek zag je hoe het proces tot stand komt en wij uiteindelijk onze thee kunnen zetten, 80% van de thee gaat voor export naar het buitenland. De thee is hier heerlijk en ik drink hem een beetje op de old fashion way namelijk met melk :)
Toen weer terug naar huis.. gek is dat hoe snel ik dit al mijn ‘thuis’ noem! Ik ben hier net een week, maar toch voelt het na z’n weekend als thuiskomen.. nou dat zou wel een goed teken zijn denk ik.
Maandag weer naar het Kandy General Hospital geweest naar de (mannen) orthopedie afdeling. Veel bekende gezichten hier weer, maar ook een aantal nieuwe patiënten. Een aantal daarvan waren in het weekend aangereden door een bus of auto! Blijkbaar komen alle ‘kritieke’ gevallen op zaal te liggen, en als je daar dus ligt en je hebt die stempel niet meer dan wordt je gewoon verplaatst.. niet naar een andere zaal maar naar de gang! Vandaag voor het eerst echt zelf dingen gedaan zoals het verwisselen van de verbanden, dit gaat er toch wel even anders aan toe dan bij ons en wordt er opeens gevraagd of ik met schaartjes en tangetjes alles aan wil pakken. Op hun manier zijn ze heel steriel bezig en ik denk ook niet dat het op een andere manier kan omdat de middelen er niet voor zijn, maar misschien zien ze het ook wel niet. Honden en katten lopen hier gewoon in en uit het ziekenhuis en liggen tussen de mensen op de grond. Ook wordt het ziekenhuis verbouwt en ligt er overal gruis en bakstenen op de grond.
Wat ik dan wel weer tegenstrijdig is, is dat ze niet zorgvuldig omgaan met hun verbandmiddelen, maar vaak grote stukken en veel te veel gebruiken en dat vervolgens weer weggooien! Zonde.. ons bint zuunig!!!
Ook kwamen er afgevaardigden van het ministerie voor inspectie. Ze moesten controleren of alle gebruiksmiddelen voorradig waren.. dus onze hoofdzuster liep een beetje zenuwachtig rond te drentelen in de hoop dat ze haar afdeling goed op orde had. Welk herkenbaar trouwens.. Ohw ja, de administratie en de dossiers van de patiënten zijn niet echt goed geordend. Iedereen heeft zijn eigen ‘schriftje’ wat inhoud: allemaal losse papiertjes aan elkaar geniet en daar een naam boven schrijven, ook liggen de ‘dossiers’ vaak overal en nergens op de afdeling behalve bij de patiënt zelf! Grappig is dat in deze dossiers de leeftijd van de patiënt wordt opgeschreven en niet de geboortedatum, dus iemand blijft bijvoorbeeld altijd ‘36’... :)
Dinsdag een dagje in de kliniek geweest, je kunt dit vergelijken met de dagbehandeling in Nederland. Hier komen alle patiënten terug voor een vervolg afspraak nadat ze zijn ontslagen van de afdeling. Het gaat dan vooral om het verwijderen van verband, opnieuw verbinden van de wonden, het verwijderen van hechtingen en eventueel doorsturen naar andere disciplines. Wij mochten mee kijken met de artsen.. erg interessant. Wat opvalt is dat er totaal geen structuur inzit en er weinig tot niet efficiënt gewerkt wordt. Het duurt heel lang voordat de volgende patiënt binnen mag komen.. en de artsen zijn meer aan de klets en het wachten dan dat ze daadwerkelijk wat doen. Maar goed, wat we hebben gezien was niet niks. Er was een man van 72 die al drie jaar lang elke week naar het ziekenhuis komt omdat de wond op zijn been maar niet wil genezen. In het ziekenhuis wordt het ‘netjes’ weer verbonden en kan hij een week later weer terugkomen.. totdat ik me opeens bedacht dat die man zonder verband om zijn been binnen kwam.. Vind je het gek dat de wond niet wil genezen, want hij is en blijft geïnfecteerd op deze manier. Verder twee jonge kinderen die waren gevallen en hun arm hadden gebroken, beide kinderen hadden ‘pinnen’ in hun arm. Deze pinnen mochten eruit en werden zonder pardon eruit getrokken alsof het niks was. Geen verdoving, geen toelichting, gewoon een tang (tuingereedschap) en grof geweld!
Woensdag weer naar de orthopedie afdeling geweest, jeetje wat een chaos!! De dag ervoor waren alle ‘spoed’ gevallen die in het gehele ziekenhuis waren binnen gekomen verdeelt over alle afdelingen.. dus ook over orthopedie! Nou dat hebben we gezeten. De afdeling beschikt over 50 bedden en er waren op dat moment 71 patiënten, dus ja... er lagen patiënten op de grond of één bed werd gedeeld met drie patiënten! Echt gewoon te vol voor woorden! Gelukkig kwam de ‘big boss’ weer langs voor een artsenvisite en bleken heel veel patiënten naar huis of naar een lokaal ziekenhuis te kunnen, waardoor er weer meer plek vrij zou komen op de afdeling voor iedereen.
Woensdagmiddag met de meiden een safari gedaan om de Aziatische olifant in het wild te zien. Als je denkt dat Sri Lanka klein is en je zo overal bent dan heb je het mis. We waren drie uur onderweg van Kandy naar de plek van de safari, maar goed.. Toen hadden we ook wel iets moois. We hebben echt heel veel olifanten gezien en ook heel veel baby olifantjes echt te schattig.. één van de baby olifantjes was zijn moeder kwijt, door een paar angst kreten vonden moeder en baby elkaar weer en werd het vervolgt door veel vrolijk getrompetter!! Wij natuurlijk allemaal blij met dit happy end!!
Het verkeer hier in Kandy is trouwens ook heel goed geregeld (niet dus)... overal hangen verkeerslichten, maar deze zijn niet eens aan.. Dus op elke hoek staat een politieagentje te seinen en te doen naar al het verkeer. Het verbaast me dat deze agenten niet overreden worden want het is echt te druk voor woorden. Alles rijd door en langs elkaar heen en overal wordt getoeterd, dus telkens denk ik dat ik bekenden tegenkom, wat natuurlijk niet echt logisch is hier!!.. haha
Donderdag weer een dagje in de OK mogen staan. Eerst een jochie van vier die werd geopereerd aan zijn duim. Hij moest een infuus in zijn voetje hebben, na dit 3x geprobeerd te hebben zonder succes en met heel veel tegenstribbelen van dat jochie bedacht het personeel dat hij misschien beter eerst in slaap gebracht kon worden, dus een kapje op. Daarna nog één keer proberen en ja hoor, BINGO! Alleen was ondertussen moeder helemaal over de toeren en stonden bij mij de tranen ook in de ogen.. Helaas voor moeder werd er aan haar geen aandacht besteed en werd haar de deur gewezen.. Gelukkig duurde de operatie niet zo lang en verliep alles goed.
Daarna was een van ‘onze’ patiënten aan de beurt. Deze man was een week daarvoor geschept door een bus en had beide benen gebroken. Die week ervoor had er al een spoed operatie plaatsgevonden waarbij een metalen frame aan de binnen en buitenkant van zijn been was gezet. Deze werd vandaag weer verwijderd en er kwam een nieuwe plaat in zijn been. Maar eerst de ruggenprik.. ook hier weer 10x prikken (met dezelfde naald).. maar oké, dat is uiteindelijk ook gelukt.. De operatie zelf duurde 2,5 uur. En omdat de man een stukje bot miste van zijn been, ‘ergens verloren onderweg’ moest er creatief worden nagedacht. En ja, wat doe je dan.. gewoon een stukje van de rib afbeitelen en hiervan klein stukjes terugplaatsen in het been. Gaaf om te zien, maar ik dacht echt dat ze dit rib zouden breken.. wat een geweld werd er gebruik zeg! Al met al lijkt de hele orthopedie toch wel op een gezellige knutselclub van artsen en verpleegkundigen bij elkaar!..
Ik heb het gevoel hier dagelijks zoveel te zien, en elke keer maak ik klein aantekeningen omdat ik alles met jullie wil delen.. en toch vergeet ik nog steeds van alles! Maar goed, als ik wel alles zou opschrijven en onthouden dan zouden dit echt een veeeel te lange verslag worden. Dus waarschijnlijk is dit beter zo voor jullie, ook al moeten jullie nu alsnog best veel lezen!!
Morgen alweer de laatste dag op de orthopedie afdeling, best jammer eigenlijk want we beginnen er net een beetje handigheid in te krijgen en de mensen te kennen. Als bedankje wat lekkers voor de zusters gekocht.. Ben benieuwd naar hun reactie.
Het aankomend weekend staat volop in het teken van strand, zon, verbranden en walvissen kijken. Jeeeij, zin in! Het jammere hieraan is dat we dus ook weer heel lang onderweg zijn, maar goed dat gaan we ook wel weer ervaren. Dit keer gaan we met de trein.
Maandag starten we dan hopelijk ‘fris en fruitig’ aan een nieuwe werkweek. Dan ga ik naar de afdeling gynaecologie.. en hoop ik heel veel babytjes te zien en geboortes mee te maken. Ik heb er zin in.
Voor jullie ook allemaal een fijn weekend!! Veel plezier in de sneeuw ;)
Liefs Paulien xx
-
29 Januari 2015 - 16:32
Ceciel:
Ha Paulien,
Je maakt wat mee zo te lezen! Je hoeft je er iig niet te vervelen in het ziekenhuis en in je vrije tijd.;) Fijn dat je in de weekenden tijd hebt om sri lanka te bekijken. Worlds end klinkt gaaf! En dat raften nog beter haha.
Veel plezier dit weekend. Geniet ervan! Of je dat ook doet! daar twijfel ik geen moment aan haha. En veel succes volgende week op de nieuwe afdeling.
Voor nu fijn weekend! Of moet je nog een dag?
X Ceciel -
29 Januari 2015 - 17:25
Ineke Jonkman:
Hai Paulien,
Prachtig om je verhaal te lezen, wat een belevenissen allemaal.
Geniet en veel plezier het weekend, en veel succes volgende week op de nieuwe afdeling.
Wie weet wordt er een baby geboren die ze Paulien gaan noemen.
Groetjes en nog heel veel genieten van alles.
Ineke -
29 Januari 2015 - 17:50
Esther Strijkveen:
Hey Paulien,
Wat maak je toch veel mee daar. Heerlijk om zo een klein beetje mee te kunnen genieten.
Groetjes Esther -
29 Januari 2015 - 19:12
Wilma Reimert:
Hoi Paulien,
Wat prachtig om jou verhalen te lezen, je maakt heel wat mee.
Ik denk dat je volgende week ook op een voor jou zeer bijzondere afdeling komt, wens jou nog heel veel plezier en zie je weer op de brugstede.
Groetjes wilma -
29 Januari 2015 - 19:53
Harrie En Angela:
Dag Paulien,
Wat een belevenissen, leuk om op de hoogte te blijven
Je kunt het haast niet geloven dat ze daar zo werken, Niets te vergelijken met de gezondheidszorg in Nederland.
Maar volgens mij moeten wij dat ook niet doen.
Vanmiddag nog over de inspectie gehad in Nederland en dat gaat soms ook net te ver .
Veel plezier verder.
groetjes Harrie en Angela
-
29 Januari 2015 - 20:03
Merle:
Het lijkt wel of iedere patiënt daar geschept is door een bus of motor. Je zult wat meemaken daar zeg.
Veel plezier straks met de walvissen en met verbranden :p.
Liefs vanuit de ronddwarrelende sneeuwvlokjes. -
30 Januari 2015 - 11:16
Erna:
He Paulien,
Jeee wat heb jij ineens een ander leven zeg.
Je gaat van het ene mooie moment in het andere.
Heel fijn om te lezen dat je het zo naar je zin hebt en dat je in
je vrije tijd zulke leuke dingen onderneemt met de anderen.
Geniet er nog van!
Fijn Weekend!
Liefs Erna.
-
30 Januari 2015 - 15:46
Danielle:
Hi Paulien,
Leuk! Fijn dat je zo geniet! :-) Het klinkt allemaal fantastisch!!
Maar... Maak het niet teveel je thuis, want ik mis je wel vanaf de tribune hoor! Haha
Fijn weekend!
Xx -
30 Januari 2015 - 20:02
Anja:
Tsjonge jonge, wat maak je veel mee en wat fijn dat je naast het ziekenhuis nog zoveel van het land kunt zien en beleven! Prachtig om je verhalen te lezen. Fijn weekend en weer lekker genieten,
Liefs, Anja -
31 Januari 2015 - 19:07
Will Kapteijn:
Hoi Paulien
Wat schrijf je geweldig! Ieder verslag is weer een feestje en de foto's zijn ook mooi. Super dat je zo aan het leren, ontdekken en genieten bent samen met de andere stagiairs. Wat een variatie van raften, olifanten verzorgen tot pinnen uit kinderarmpjes zien halen en creatieve orthopedische operaties meemaken. Geen tijd om aan thuis in Nederland te denken. Alle zorgen vooraf dus voor niets geweest.
Heerlijk weekend toegewenst en succes volgende week!
dikke kus koos en will -
31 Januari 2015 - 19:56
Christien Stouwdam :
Ha Paulien,
Wat leuk om je verhalen te lezen al je avonturen in het land en belevingen daar in het ziekenhuis!
Wat een andere wereld he? Een wereld van verschil met ons landje zeg dat wel.
Fijn dat je daar kan helpen -
31 Januari 2015 - 20:55
Erna:
Wederom genoten Paulien. Je moet toch echt nog eens dat boek gaan uitgeven met al deze mooie belevenissen!
Lieve groet uit het witte Holten
Erna x -
02 Februari 2015 - 09:35
Herma:
Hoi Paulien,
Leuk om alles te lezen hoe jij daar alles beleeft.
Het is wel heel anders als hier maar ook wel goed om te zien hoe goed wij het hier dan hebben.
Wat geweldig wat jullie daar allemaal doen en veel van het land ziet.
Succes met de baby's dat is altijd leuk.
liefs Herma. -
04 Februari 2015 - 13:03
Bean:
Wat heb je veel ervaring opgedaan!!, mooi en spannen hoe je het verhaal ook naar ons toebreng.
Heel veel plezier en dank je wel voor het mooi verhaal.
groetjes,
Bean -
20 Februari 2015 - 13:31
Sanne:
whaha zo ken ik je, met je spierballen en een goed hart voor de olifanten. ilike...
Wat lijkt me dat bijzonder om naar het punt te klimmen waar de wereld lijkt op te houden. Ik kijk uit naar de foto's ervan.
Wat bizar dat er gewoon honden en katten daar rond lopen in het ziekenhuis... dat kunnen we ons hier totaal niet voorstellen..
echt wat een cultuurverschil, pennen eruit halen zonder verdoving? wat een verhalen over het ziekenhuis. En dat het uiteindelijk allemaal goed gaat? En die artsen dat durven?
Wat een indrukken allemaal zeg... Heel gaaf! Ook niet te vergeten lekker een weekendje zon gehad! (L)
xxx Sanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
