Ayurvedic Healthcare Experience
Door: Paulien Wijermars
Blijf op de hoogte en volg Paulien
14 Februari 2015 | Sri Lanka, Habarana
Wat een fantastische week heb ik weer achter de rug en wat kijk ik er met plezier, dankbaarheid en vooral met een warm gevoel op terug. Sri Lanka is een prachtig land en de inwoners maken het verblijf hier fantastisch.
Vrijdag en zaterdag hebben we met de groep besteed aan cultuur, waarbij we veel verschillende tempels hebben gezien van ondermeer 750 jaar oud.
Zondag zijn we naar Sigiriya geweest, hier staat een hele grote rots die ook wel de ‘Lion Rock’ wordt genoemd. Wij wilden natuurlijk deze reusachtige rots beklimmen en dat kan ook als de wespen zich gedeisd houden en helaas voor ons was dat niet het geval. In eerste instantie dacht ik dat valt vast nog wel mee, maar er schijnen dus echt veel wespen te zitten die mensen aanvallen. We zagen op een gegeven moment heel veel mensen naar beneden rennen op van die hele kleine trappetjes.. levensgevaarlijk als je het mij vraagt! Ook werden er verscheidene mensen naar beneden getild waar een veldhospitaal klaarstond, dus echt een pretje zou dat wel niet geweest zijn. Nou dan maar niet tot de top hoor! Het uitzicht vanaf ‘ons’ plekje was ook fenomenaal.
Zondag aan het eind van de middag zijn de andere studenten weer terug gegaan naar Kandy en zijn Stephanie en ik hier gebleven voor de village experience. Dit begon meteen goed. Er was namelijk een offerfeest voor één van de vrouwen die in april een baby verwacht. Wat een bijzonder gebeuren. Er werden allemaal ‘liederen’ gezongen en de kamer was heel mooi versierd met witte zelf gemaakte slingers.
Ons verblijf voor deze week is in het huis van ‘Unkle, hij is de kok van het Work the World huis en zijn zoon Sem runt hier het guesthouse en de daarbij horende Ayurvedic Healthcare Experience (Village Experience). Wat een mooi huis en wat fantastisch om deze week onderdeel te mogen zijn van een lokale familie en alle gewoontes van zo dichtbij mee te mogen maken. Zowat de hele familie woont hier, Unkle en Auntie (opa en oma), Sem, zijn vrouw en de pasgeboren baby. Twee dochters van Unkle komen hier ook dagelijks over de vloer met hun kinderen. Het is een komen en gaan van mensen en iedereen is welkom, hierdoor zijn er altijd wel mensen om je heen wat het erg gezellig maakt.
Maandag naar de kliniek in het orthopedisch ziekenhuis geweest. Hier is dokter Senevirathna werkzaam en twee verpleegkundigen. Van buitenaf gezien lijkt het nog wel een redelijk mooi gebouw, maar als je eenmaal binnen bent dan is het echt heel oud en bedompt. De wachtruimte, waar meteen ook het spreekuur van de dokter wordt gehouden staat vol met allerlei vreemde gebruiksvoorwerpen die allemaal wel een bepaalde betekenis hebben, (stenen, kruiden, enz.) Het is heel donker binnen en een stofdoek erdoor halen zou ook geen kwaad kunnen, maar op een of andere manier past het wel heel goed in de sfeer daar.
De dokter is hier werkzaam als 3e generatie en het ziekenhuis wordt dus overgedragen van vader op zoon. Tijdens het spreekuur van de dokter komen er allerlei mensen langs die klachten hebben aan met name de rug, armen, schouders of benen. Dit kan variëren van ‘oude’ breuken, slijtage of letsel ten gevolge van een ongeluk.
Iedere patiënt neemt een klein geldbedrag als offer mee. De dokter kijkt en voelt vooral aan het lichaam en zegt dan of hij wel of niet kan genezen. Kan dit niet, dan kunnen de mensen weer gaan. In veel gevallen hebben ze dan al een reguliere behandeling ondergaan en zijn ze ‘te laat’ bij deze dokter gekomen. In andere gevallen krijgen ze en behandeling met een bepaald kruid. Wat dit precies is weet ik niet, en het recept schijnt ook strikt geheim te zijn. De behandeling kan variëren in tijd en de meeste mensen komen dus een aantal keer terug, of worden opgenomen op de afdeling.
Wij hebben geholpen bij het verwisselen van het verband en het verbinden van de aangedane plek. Eerst wordt de plek behandeld met jasmijnolie, waar de verpleegkundige vooraf een ‘offer’ over heeft uitgesproken. Vervolgens word het kruidenmengsel op de plek aangebracht en daarna word alles afgedekt met verband. Dit verband zijn oude lakens of doeken die ter plekke worden afgescheurd, opgerold en gebruikt. Soms wordt er ter versteviging bamboe latjes gebruikt, dit omdat bamboe enigszins nog flexibel is en de patiënt dus nog wel wat bewegingsmogelijkheden heeft.
Deze behandeling helpt alleen als de dokter en de patiënt voor 100% geloven in deze manier van geneeswijze, anders heeft het geen optimaal resultaat. Ik moet nog zien of dit echt een ‘geneeswijze’ is. Waarschijnlijk kom ik daar in één week tijd niet achter. Wat ik nu vooral bijzonder vind om te zien is de verbintenis met de natuur en het boeddhistische geloof. De behandeling is vanuit zijn eenvoud heel puur!
De familie waar wij verblijven is zo ontzettend gastvrij dat het soms een beetje ongemakkelijk is. Steph en ik eten bijvoorbeeld altijd met z’n 2en en pas als wij het eten op hebben gaat de familie eten. Ook mogen wij absoluut niet helpen in het huishouden of bijv. een bordje wegbrengen naar de keuken.. dan komen ze al aangesneld om het over te nemen. Twee vrouwen hier zijn zwanger en als ze lekker op de bank zitten en wij binnen komen staan ze snel op zodat wij op de bank kunnen zitten en gaan hun op een tuinstoel of op de grond zitten.
Vaste prik hier is dat we samen met de kinderen elke middag cricket spelen of dansen en ’s avonds wordt er een groot matras in de woonkamer op de grond gelegd waar we met z’n allen op gaan zitten en een kaartspel doen. De vrouwen en mannen kijken onder tussen naar een veel te foute maar schijnbaar toch wel erg leuke soap!! Erg gezellig, de sfeer is altijd goed en er wordt veel gelachen en gekkigheid uitgehaald!
Dinsdag weer naar het ziekenhuis geweest, meteen werden we aan het werk gezet en mochten we helpen met het maken van de geneeskrachtige kruiden die gebruik worden. Dit wordt allemaal met de hand gedaan. Eerst mochten we stukjes hout hakken met een heel scherp en groot mes, daarna bladeren fijn snijden en dit vervolgens in een hele grote vijzel gooien om tot een geheel te malen. Best zwaar om te doen, dus het kwam aan op pure mankracht en spierballen!
Daarna een rondleiding gekregen van de dokter over de afdeling. Ik moet zeggen dat ik verbaast was over hoe georganiseerd en opgeruimd alles eruit zag. Er leek meer structuur aanwezig te zijn dan in het ziekenhuis in Kandy. Alle mensen die hier verblijven lijken zo dankbaar en gelukkig, ook dit heb ik niet gezien in Kandy.
Ik weet niet wat het is met deze plek maar het voelt heel ontspannen en sereen aan. De dokter en verpleegkundigen lijken zich bezig te houden met alle aspecten van zorg, dus ook het mentale en fysiek aspect en niet alleen het lichamelijke probleem.
De dokter is ook zo ontzettend gastvrij en open over de manier van behandelen. Hij laat ons alles zien, ruiken, zelfs proeven en uitproberen. In eerste instantie leek het een wat stugge man die in zijn eigen wereld leeft, maar in zijn omgang is hij ontzettend attente, vriendelijke en gastvrij. Een bijzondere man!!
We hebben een meisje gesproken die in Engeland woont maar hierheen is gekomen nadat ze in daar niks aan haar pijnklachten in haar nek konden doen. Ze had al haar onderzoeken en testresultaten meegenomen zodat de dokter dit kon zien, maar hij heeft er niet eens naar gekeken. Alleen gevoelt aan haar nek en rug en hij wist direct wat de klachten waren en kon deze behandelen.
Dit meisje is hier al 2,5 maand en mag over een week naar huis en het gaat echt goed met haar. Voordat ze hier kwam kon ze haast niet meer lopen van de pijn, was ze niet in staat te studeren enz. Nu kan ze weer lopen en heeft ze geen pijnklachten meer.
Het meisje was heel dankbaar en emotioneel toen ze haar verhaal vertelde dit maakte het toch wel bijzonder en door dit soort verhalen ga je haast geloven in deze specifieke geneeswijze. Ik denk ook dat, dat de kracht is van deze geneeswijze. Het volledig vertrouwen en geloven dat dit de juiste behandeling is waardoor het een helende werking heeft.
Woensdag zijn we niet naar het ziekenhuis geweest. De dokter bezoekt twee keer per week andere plaatsen zodat zijn patiënten niet heel ver hoeven te reizen voor een consult. Op zondag bezoekt hij Colombo en op woensdag gaat hij naar Kandy.
Sem heeft ons die dag meegenomen voor een cultureel tripje. We zijn naar Polonnaruwa geweest waar weer heel veel oude tempels te zien waren. Leuk, maar ik moet zeggen dat het ook veel dezelfde tempels zijn en dat ik het na een paar dagen dan ook wel gezien heb. En het was die dag ook nog eens ‘bloed’ heet, ongeveer 35 graden, dus eigenlijk te warm om echt iets te ondernemen. Wat de dag fantastische maakte is het zien van het zoontje van Sem. Hij is vrijdag geboren en hij en zijn moeder liggen beide nog in het ziekenhuis. Zoals ik begrijp gaat het allemaal wel goed maar moet er gewacht worden op een bloeduitslag voordat moeder en kind naar huis mogen. Ondertussen wordt hier in het huis druk gewerkt aan de babykamer. Deze wordt pas in gereedheid gebracht nadat de baby is geboren om er zeker van te zijn dat alles goed gaat met moeder en kind.
De communicatie hier gaat prima en Sem kan redelijk Engels, maar als de vragen wat lastiger worden weet hij daar niet zo goed antwoord op te geven ook al doet hij wel heel erg zijn best.. Dus soms zeggen Steph en ik maar dat we het begrijpen maar kijken elkaar daarna vragend aan.. Huh, snapte jij dat??...
Met Steph is het echt heel gezellig, we ‘kennen’ elkaar nu drie weken en zijn ondertussen echt een team geworden. We denken zelfs hetzelfde! Het is fijn om dit alles mee te maken met iemand die je begrijpt zonder dat je daar heel veel woorden voor nodig bent.
Dat de dokter toch wel goede zaken doet met zijn speciale geneeswijze is wel duidelijk. Hij woont in een kast van een huis en donderdag liet hij ons ook nog even zijn eigen hotel zien. Die man heeft dus goed geboert. Wel weer een erg leuke dag en weer de handen uit de mouwen mogen steken bij het helpen verzorgen en verbinden. Vooraf moesten wij een offer uitspreken over de olie en kruiden... Ik hoop maar dat ik dit goed heb gedaan want het is natuurlijk wel de bedoeling dat het werkt... Ik ben benieuwd of ik over een ‘helende’ werking beschik.
Buiten de ziekenhuis bezoekjes om is Sem echt een ontzettend goede gastheer en laat hij ons heel veel mooie plekjes in en rondom Habarana zien. We hebben een traditionele massage gehad, zijn met een bootje het meer op geweest waarbij Sem van een lelieblad een hoed wist te maken en van de lelie zelf een ketting maakte. Verder hebben we olifanten gewassen verschillende rotsen/ bergen beklommen met een fantastisch mooi uitzicht of zonsondergang en hebben we in de rivier gezwommen. Ook hebben we een kookles gehad van Auntie (de moeder van Sem).
Ik had gevraagd of één van de vrouwen toevallig een sari had die wij konden passen en plots kwamen ze donderdag avond aan met allemaal sari’s.. Fantastisch! Natuurlijk een heel gedoe om deze dingen aan te krijgen, maar gelukkig werden we geholpen door de zus en een nichtje van Sem. Ik kreeg een mooie oranje aan, waardoor ik meteen een Hollands tintje gaf aan deze traditionele Sri Lankaanse klederdracht. Het mooiste was nog het gezicht van alle vrouwen, Sem en Unkle toen wij keurig gekleed in de sari de woonkamer in kwamen. Alle mobieltjes kwamen tevoorschijn om foto’s te maken waardoor ik me toch wel een beetje van adel voelde! Haha... :)
De maaltijden hier zijn echt verrukkelijk. ’s Ochtend staat er een heerlijk ontbijt klaar met vers gebakken wit brood of we krijgen een traditionele Sri Lankaans ontbijt voorgeschoteld. De lunch en het avondeten bestaan voornamelijk uit allemaal kleine gerechtjes samen met rijst. Ik was nooit z’n rijst liefhebber, maar ben het hier toch wel heel erg gaan waarderen. De familie hier geniet zo van onze aanwezigheid en ons geklungel met de maaltijden, want wij eten natuurlijk niet altijd zoals gebruikelijk is. Het is een leuke wisselwerking tussen verschillende gewoontjes en culturen!
Vrijdag de laatste dag in het ziekenhuis. Eerst hebben we weer de verpleegkundige geholpen. Deze man is bepaald niet spraakzaam maar daarin op zijn manier wel grappig. Als hij de lakens heeft afgescheurd is het enige wat hij tegen ons zegt ‘zuster... op rollen’! Ajaj kapitein!! Dit gaat al de hele week zo, dus ondertussen weten wij precies wat hij bedoelt.
Daarna de apotheek gezien, deze bestaat echt alleen maar uit natuurlijk producten. Er zijn medicijnen voor hoofdpijn, astma, een hoge of lage bloeddruk enz. Er was zelfs een medicijn voor insuline??.. hun, geloof dat dat niet in tablet/ of zelfs boon vorm kan!..
Ook zelf een behandeling ondergaan, niet dat ik dit nodig was hoor maar de dokter stond erop. Dus kreeg ik een behandeling voor mijn rug en onderbenen met jasmijnolie, eigenlijk gewoon een massage, dus prima!! Dit gebeurde op dezelfde behandeltafel waar alle andere patiënten liggen, wel kregen wij een schoon laken waar we op konden liggen!.. haha
Tsja, en dan toch weer een moment van afscheid nemen en terug naar Kandy voor alweer de laatste week in Sri Lanka. Zo geen zin in, omdat het hier veel te fijn is! Ik heb deze Sri Lankaanse familie in mijn hart gesloten en zal hun gezelligheid, gulle lach en gastvrijheid zeker missen.
Liefs Paulien
Vrijdag en zaterdag hebben we met de groep besteed aan cultuur, waarbij we veel verschillende tempels hebben gezien van ondermeer 750 jaar oud.
Zondag zijn we naar Sigiriya geweest, hier staat een hele grote rots die ook wel de ‘Lion Rock’ wordt genoemd. Wij wilden natuurlijk deze reusachtige rots beklimmen en dat kan ook als de wespen zich gedeisd houden en helaas voor ons was dat niet het geval. In eerste instantie dacht ik dat valt vast nog wel mee, maar er schijnen dus echt veel wespen te zitten die mensen aanvallen. We zagen op een gegeven moment heel veel mensen naar beneden rennen op van die hele kleine trappetjes.. levensgevaarlijk als je het mij vraagt! Ook werden er verscheidene mensen naar beneden getild waar een veldhospitaal klaarstond, dus echt een pretje zou dat wel niet geweest zijn. Nou dan maar niet tot de top hoor! Het uitzicht vanaf ‘ons’ plekje was ook fenomenaal.
Zondag aan het eind van de middag zijn de andere studenten weer terug gegaan naar Kandy en zijn Stephanie en ik hier gebleven voor de village experience. Dit begon meteen goed. Er was namelijk een offerfeest voor één van de vrouwen die in april een baby verwacht. Wat een bijzonder gebeuren. Er werden allemaal ‘liederen’ gezongen en de kamer was heel mooi versierd met witte zelf gemaakte slingers.
Ons verblijf voor deze week is in het huis van ‘Unkle, hij is de kok van het Work the World huis en zijn zoon Sem runt hier het guesthouse en de daarbij horende Ayurvedic Healthcare Experience (Village Experience). Wat een mooi huis en wat fantastisch om deze week onderdeel te mogen zijn van een lokale familie en alle gewoontes van zo dichtbij mee te mogen maken. Zowat de hele familie woont hier, Unkle en Auntie (opa en oma), Sem, zijn vrouw en de pasgeboren baby. Twee dochters van Unkle komen hier ook dagelijks over de vloer met hun kinderen. Het is een komen en gaan van mensen en iedereen is welkom, hierdoor zijn er altijd wel mensen om je heen wat het erg gezellig maakt.
Maandag naar de kliniek in het orthopedisch ziekenhuis geweest. Hier is dokter Senevirathna werkzaam en twee verpleegkundigen. Van buitenaf gezien lijkt het nog wel een redelijk mooi gebouw, maar als je eenmaal binnen bent dan is het echt heel oud en bedompt. De wachtruimte, waar meteen ook het spreekuur van de dokter wordt gehouden staat vol met allerlei vreemde gebruiksvoorwerpen die allemaal wel een bepaalde betekenis hebben, (stenen, kruiden, enz.) Het is heel donker binnen en een stofdoek erdoor halen zou ook geen kwaad kunnen, maar op een of andere manier past het wel heel goed in de sfeer daar.
De dokter is hier werkzaam als 3e generatie en het ziekenhuis wordt dus overgedragen van vader op zoon. Tijdens het spreekuur van de dokter komen er allerlei mensen langs die klachten hebben aan met name de rug, armen, schouders of benen. Dit kan variëren van ‘oude’ breuken, slijtage of letsel ten gevolge van een ongeluk.
Iedere patiënt neemt een klein geldbedrag als offer mee. De dokter kijkt en voelt vooral aan het lichaam en zegt dan of hij wel of niet kan genezen. Kan dit niet, dan kunnen de mensen weer gaan. In veel gevallen hebben ze dan al een reguliere behandeling ondergaan en zijn ze ‘te laat’ bij deze dokter gekomen. In andere gevallen krijgen ze en behandeling met een bepaald kruid. Wat dit precies is weet ik niet, en het recept schijnt ook strikt geheim te zijn. De behandeling kan variëren in tijd en de meeste mensen komen dus een aantal keer terug, of worden opgenomen op de afdeling.
Wij hebben geholpen bij het verwisselen van het verband en het verbinden van de aangedane plek. Eerst wordt de plek behandeld met jasmijnolie, waar de verpleegkundige vooraf een ‘offer’ over heeft uitgesproken. Vervolgens word het kruidenmengsel op de plek aangebracht en daarna word alles afgedekt met verband. Dit verband zijn oude lakens of doeken die ter plekke worden afgescheurd, opgerold en gebruikt. Soms wordt er ter versteviging bamboe latjes gebruikt, dit omdat bamboe enigszins nog flexibel is en de patiënt dus nog wel wat bewegingsmogelijkheden heeft.
Deze behandeling helpt alleen als de dokter en de patiënt voor 100% geloven in deze manier van geneeswijze, anders heeft het geen optimaal resultaat. Ik moet nog zien of dit echt een ‘geneeswijze’ is. Waarschijnlijk kom ik daar in één week tijd niet achter. Wat ik nu vooral bijzonder vind om te zien is de verbintenis met de natuur en het boeddhistische geloof. De behandeling is vanuit zijn eenvoud heel puur!
De familie waar wij verblijven is zo ontzettend gastvrij dat het soms een beetje ongemakkelijk is. Steph en ik eten bijvoorbeeld altijd met z’n 2en en pas als wij het eten op hebben gaat de familie eten. Ook mogen wij absoluut niet helpen in het huishouden of bijv. een bordje wegbrengen naar de keuken.. dan komen ze al aangesneld om het over te nemen. Twee vrouwen hier zijn zwanger en als ze lekker op de bank zitten en wij binnen komen staan ze snel op zodat wij op de bank kunnen zitten en gaan hun op een tuinstoel of op de grond zitten.
Vaste prik hier is dat we samen met de kinderen elke middag cricket spelen of dansen en ’s avonds wordt er een groot matras in de woonkamer op de grond gelegd waar we met z’n allen op gaan zitten en een kaartspel doen. De vrouwen en mannen kijken onder tussen naar een veel te foute maar schijnbaar toch wel erg leuke soap!! Erg gezellig, de sfeer is altijd goed en er wordt veel gelachen en gekkigheid uitgehaald!
Dinsdag weer naar het ziekenhuis geweest, meteen werden we aan het werk gezet en mochten we helpen met het maken van de geneeskrachtige kruiden die gebruik worden. Dit wordt allemaal met de hand gedaan. Eerst mochten we stukjes hout hakken met een heel scherp en groot mes, daarna bladeren fijn snijden en dit vervolgens in een hele grote vijzel gooien om tot een geheel te malen. Best zwaar om te doen, dus het kwam aan op pure mankracht en spierballen!
Daarna een rondleiding gekregen van de dokter over de afdeling. Ik moet zeggen dat ik verbaast was over hoe georganiseerd en opgeruimd alles eruit zag. Er leek meer structuur aanwezig te zijn dan in het ziekenhuis in Kandy. Alle mensen die hier verblijven lijken zo dankbaar en gelukkig, ook dit heb ik niet gezien in Kandy.
Ik weet niet wat het is met deze plek maar het voelt heel ontspannen en sereen aan. De dokter en verpleegkundigen lijken zich bezig te houden met alle aspecten van zorg, dus ook het mentale en fysiek aspect en niet alleen het lichamelijke probleem.
De dokter is ook zo ontzettend gastvrij en open over de manier van behandelen. Hij laat ons alles zien, ruiken, zelfs proeven en uitproberen. In eerste instantie leek het een wat stugge man die in zijn eigen wereld leeft, maar in zijn omgang is hij ontzettend attente, vriendelijke en gastvrij. Een bijzondere man!!
We hebben een meisje gesproken die in Engeland woont maar hierheen is gekomen nadat ze in daar niks aan haar pijnklachten in haar nek konden doen. Ze had al haar onderzoeken en testresultaten meegenomen zodat de dokter dit kon zien, maar hij heeft er niet eens naar gekeken. Alleen gevoelt aan haar nek en rug en hij wist direct wat de klachten waren en kon deze behandelen.
Dit meisje is hier al 2,5 maand en mag over een week naar huis en het gaat echt goed met haar. Voordat ze hier kwam kon ze haast niet meer lopen van de pijn, was ze niet in staat te studeren enz. Nu kan ze weer lopen en heeft ze geen pijnklachten meer.
Het meisje was heel dankbaar en emotioneel toen ze haar verhaal vertelde dit maakte het toch wel bijzonder en door dit soort verhalen ga je haast geloven in deze specifieke geneeswijze. Ik denk ook dat, dat de kracht is van deze geneeswijze. Het volledig vertrouwen en geloven dat dit de juiste behandeling is waardoor het een helende werking heeft.
Woensdag zijn we niet naar het ziekenhuis geweest. De dokter bezoekt twee keer per week andere plaatsen zodat zijn patiënten niet heel ver hoeven te reizen voor een consult. Op zondag bezoekt hij Colombo en op woensdag gaat hij naar Kandy.
Sem heeft ons die dag meegenomen voor een cultureel tripje. We zijn naar Polonnaruwa geweest waar weer heel veel oude tempels te zien waren. Leuk, maar ik moet zeggen dat het ook veel dezelfde tempels zijn en dat ik het na een paar dagen dan ook wel gezien heb. En het was die dag ook nog eens ‘bloed’ heet, ongeveer 35 graden, dus eigenlijk te warm om echt iets te ondernemen. Wat de dag fantastische maakte is het zien van het zoontje van Sem. Hij is vrijdag geboren en hij en zijn moeder liggen beide nog in het ziekenhuis. Zoals ik begrijp gaat het allemaal wel goed maar moet er gewacht worden op een bloeduitslag voordat moeder en kind naar huis mogen. Ondertussen wordt hier in het huis druk gewerkt aan de babykamer. Deze wordt pas in gereedheid gebracht nadat de baby is geboren om er zeker van te zijn dat alles goed gaat met moeder en kind.
De communicatie hier gaat prima en Sem kan redelijk Engels, maar als de vragen wat lastiger worden weet hij daar niet zo goed antwoord op te geven ook al doet hij wel heel erg zijn best.. Dus soms zeggen Steph en ik maar dat we het begrijpen maar kijken elkaar daarna vragend aan.. Huh, snapte jij dat??...
Met Steph is het echt heel gezellig, we ‘kennen’ elkaar nu drie weken en zijn ondertussen echt een team geworden. We denken zelfs hetzelfde! Het is fijn om dit alles mee te maken met iemand die je begrijpt zonder dat je daar heel veel woorden voor nodig bent.
Dat de dokter toch wel goede zaken doet met zijn speciale geneeswijze is wel duidelijk. Hij woont in een kast van een huis en donderdag liet hij ons ook nog even zijn eigen hotel zien. Die man heeft dus goed geboert. Wel weer een erg leuke dag en weer de handen uit de mouwen mogen steken bij het helpen verzorgen en verbinden. Vooraf moesten wij een offer uitspreken over de olie en kruiden... Ik hoop maar dat ik dit goed heb gedaan want het is natuurlijk wel de bedoeling dat het werkt... Ik ben benieuwd of ik over een ‘helende’ werking beschik.
Buiten de ziekenhuis bezoekjes om is Sem echt een ontzettend goede gastheer en laat hij ons heel veel mooie plekjes in en rondom Habarana zien. We hebben een traditionele massage gehad, zijn met een bootje het meer op geweest waarbij Sem van een lelieblad een hoed wist te maken en van de lelie zelf een ketting maakte. Verder hebben we olifanten gewassen verschillende rotsen/ bergen beklommen met een fantastisch mooi uitzicht of zonsondergang en hebben we in de rivier gezwommen. Ook hebben we een kookles gehad van Auntie (de moeder van Sem).
Ik had gevraagd of één van de vrouwen toevallig een sari had die wij konden passen en plots kwamen ze donderdag avond aan met allemaal sari’s.. Fantastisch! Natuurlijk een heel gedoe om deze dingen aan te krijgen, maar gelukkig werden we geholpen door de zus en een nichtje van Sem. Ik kreeg een mooie oranje aan, waardoor ik meteen een Hollands tintje gaf aan deze traditionele Sri Lankaanse klederdracht. Het mooiste was nog het gezicht van alle vrouwen, Sem en Unkle toen wij keurig gekleed in de sari de woonkamer in kwamen. Alle mobieltjes kwamen tevoorschijn om foto’s te maken waardoor ik me toch wel een beetje van adel voelde! Haha... :)
De maaltijden hier zijn echt verrukkelijk. ’s Ochtend staat er een heerlijk ontbijt klaar met vers gebakken wit brood of we krijgen een traditionele Sri Lankaans ontbijt voorgeschoteld. De lunch en het avondeten bestaan voornamelijk uit allemaal kleine gerechtjes samen met rijst. Ik was nooit z’n rijst liefhebber, maar ben het hier toch wel heel erg gaan waarderen. De familie hier geniet zo van onze aanwezigheid en ons geklungel met de maaltijden, want wij eten natuurlijk niet altijd zoals gebruikelijk is. Het is een leuke wisselwerking tussen verschillende gewoontjes en culturen!
Vrijdag de laatste dag in het ziekenhuis. Eerst hebben we weer de verpleegkundige geholpen. Deze man is bepaald niet spraakzaam maar daarin op zijn manier wel grappig. Als hij de lakens heeft afgescheurd is het enige wat hij tegen ons zegt ‘zuster... op rollen’! Ajaj kapitein!! Dit gaat al de hele week zo, dus ondertussen weten wij precies wat hij bedoelt.
Daarna de apotheek gezien, deze bestaat echt alleen maar uit natuurlijk producten. Er zijn medicijnen voor hoofdpijn, astma, een hoge of lage bloeddruk enz. Er was zelfs een medicijn voor insuline??.. hun, geloof dat dat niet in tablet/ of zelfs boon vorm kan!..
Ook zelf een behandeling ondergaan, niet dat ik dit nodig was hoor maar de dokter stond erop. Dus kreeg ik een behandeling voor mijn rug en onderbenen met jasmijnolie, eigenlijk gewoon een massage, dus prima!! Dit gebeurde op dezelfde behandeltafel waar alle andere patiënten liggen, wel kregen wij een schoon laken waar we op konden liggen!.. haha
Tsja, en dan toch weer een moment van afscheid nemen en terug naar Kandy voor alweer de laatste week in Sri Lanka. Zo geen zin in, omdat het hier veel te fijn is! Ik heb deze Sri Lankaanse familie in mijn hart gesloten en zal hun gezelligheid, gulle lach en gastvrijheid zeker missen.
Liefs Paulien
-
14 Februari 2015 - 14:24
Ceciel:
Ha Paulien,
Wat gaat de tijd toch hard!! nog maar 1 week Sri Lanka en dan 2 weken Thailand! En dan kampioensfeestje in Broekland haha. Ook leuk vooruitzicht! ;)
Bijzonder wat je van de week hebt meegemaakt. Lijkt me best apart om te zien dat ze er in geloven en dan ook nog een verhaal dat het echt werkt! Veel plezier komende week bij de baby's!! Maar eerst... goed weekend verder!
x Ceciel -
14 Februari 2015 - 14:37
Fredie Van Holst:
Hallo Paulien,
Je maakt heel wat mee en je leer volgens mij in deze weken bijna net zoveel als in de laatste twee jaren. Een andere cultuur andere gewoontes. En nog 'echte' zusters met kapje.
Ik geniet van je verhalen. Groeten, Fredie -
14 Februari 2015 - 14:42
Willy Ypma:
Geweldige ervaringen Paulien. Je geniet met volle teugen. Prachtig om te lezen. -
14 Februari 2015 - 14:49
Ineke:
super Paulien, jouw verhaal en jouw beleving , leuk om te lezen . -
14 Februari 2015 - 15:57
Danielle:
Dat is wel even iets anders dan je leventje in Broekland! Gaaf hoor!
Deze ervaring pakt niemand je meer af! Op naar je volgende uitdaging, maar eerst nog even een week genieten van Sri Lanka!
Enjoy!
Xxx -
14 Februari 2015 - 17:09
Elise:
Tjeee wat gaat de tijd hard! Nog maar 1 week? Lijkt mij heel mooi om deze andere manier van genezen te zien. Viel je je nog anders na de massage? Trouwens je hebt rijst leren waarderen? Dat mag wel in de krant!
Geniet van je laatste week daar en op naar Thailand!
Xx -
14 Februari 2015 - 17:19
Harrie En Angela:
Dag Lieve Paulien,
Weet niets meer te schrijven als ik al je belevenissen lees,
Super mooi, blijft lekker genieten .
Liefs .
Harrie en Angela -
14 Februari 2015 - 17:37
Anja:
Wat een ander leven en zo te lezen lijkt het een super ervaring. WAUW!! Pakt niemand je meer af, nu weer verder en daarna nog heerlijk vakantie. Blijf genieten, wij genieten van jouw prachtige verhalen.
Liefs en groetjes, Anja -
14 Februari 2015 - 17:46
Suzanne:
Fijn dat je het zo naar de zin hebt! Prachtige tijd om nooit te vergeten maak je mee! Liefs van ons Henk en Suzanne -
14 Februari 2015 - 19:05
Ineke Jonkman:
Hai Paulien,
Prachtig om te lezen, wat een ander leven als in Broekland . Geniet van je laatste week in het ziekenhuis.
Daarna een hele fijne vakantie.
Ineke Jonkman -
14 Februari 2015 - 19:26
Ien:
Geniet NU Paulien ! Wat mooi............. Liefs Ien -
14 Februari 2015 - 20:07
Clara:
Prachtig verhaal Paulien...
liefs Clara -
15 Februari 2015 - 19:38
Will Kapteijn:
Hallo Paulien
Wat een leuke foto van jou en reisgenoot met die sari's aan! Het lijkt wel of jij 48 uur in 24 uur stopt zoveel als jij mee maakt! Boeiend zo´n uitstapje naar de alternatieve geneeskunde gebaseerd op wederzijdse vertrouwen. We hebben opnieuw van je beknopte verslag weer van genoten.
dikke kus koos en will -
16 Februari 2015 - 11:22
Sandra:
Hoi Lieve Paulien,
Wat een mooi reisverslag weer! voor ons genieten om het te lezen! Ongelooflijk mooi wat je allemaal beleefd! en prachtige foto,s Ook erg mooi in die sari! Lekker blijven genieten lieverd!
Dikke knuffel van ons! Liefs, Sandra -
16 Februari 2015 - 19:24
Lara :
Weer een geweldig verhaal lieve Paulien! -
16 Februari 2015 - 20:00
Riet Schutte:
Hallo Paulien,
Wat kan jij mooi schrijven Paulien
Super hoor wat je allemaal doet en meemaakt! Geniet er van!
Groetjes
Wim en Riet -
16 Februari 2015 - 22:25
Erna:
En ik ben weer bij... Genieten, ik krijg allemaal beelden bij je prachtig geschreven verhalen.
En wat vliegt de tijd. Je laatste week ziekenhuis volgens mij.
Ik ben er trots op dat je ons zo meeneemt in je reis, dank je wel!
Liefs xx -
20 Februari 2015 - 13:59
Sanne:
Ik heb nu drie verhalen achter elkaar gelezen (ik lag een beetje achter) maar eigenlijk super leuk omdat je er zo in zit en de volgorde ervaart... echt geweldig. Wat heb jij veel ondernomen... en veel mogen zien. Wat een ervaringen.... heel mooi....
En heel mooi om te lezen dat je er zo van geniet!
Nog twee hopelijk hele mooie onvergetelijke weken te gaan!
Tot gauw!(L)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
