Never say goodbye
Door: Paulien Wijermars
Blijf op de hoogte en volg Paulien
20 Februari 2015 | Sri Lanka, Kandy
Zondag alvast een voorproefje kunnen nemen op het ‘alleen’ reizen in Thailand. Stephanie en ik waren namelijk alleen in het Work the World huis omdat de andere studenten het weekend weg waren en helaas was Steph ziek!.. dus ja wat doe je dan! Ook saai de hele dag binnen zitten... ‘Dat dacht ik niet!’ Erop uit, kijken waar het mij brengen zal!
Het is uiteindelijk een heerlijke relaxte zondag geworden met wat bezichtigingen in de stad zoals de lokale ‘vers’ markt, het shoppen van souvenirs en genieten van een heerlijke cappuccino in mijn favoriete café. Ik moet zeggen dat ik me misschien wel de gelukkigste persoon op aarde voelde!! Heerlijk om even alleen erop uit te gaan en te ervaren dat je zoveel meer aankan dan dat je zelf soms denkt!
Maandag weer naar het ziekenhuis voor helaas alweer de laatste week. Weer op gynaecologie, alleen dan een andere verdieping. Hier eerst mee gelopen met de artsenvisite. Dit ging voornamelijk om een check-up van de baby’s. Dus controle van de fontanel, het ruggetje, de heupjes, de huid en overige reflexen. Wat een verschil is er in baby’s.. sommige zijn echt heel klein en kwetsbaar en andere zijn haast ‘Hollands’ welvaat.
Tijdens de artsenvisite merk je echt nog een duidelijke hiërarchie. De zusters rennen werkelijk waar om alles. Bijvoorbeeld het aangeven van de ‘plantenspuit’, deze wordt gebruikt door de artsen om de handen te desinfecteren met alcohol. Verder zorgen de moeders ervoor dat de baby’s klaar zijn voor onderzoek, dat betekend kleertjes uit of los en wachten tot je aan de buurt bent. En dan gaat de dokter weer, geen communicatie met de moeder maar gewoon wat aantekeningen in het dossier door de zuster.
Wat me opviel op deze afdeling is dat er tussen de bedrijven door veel advies wordt gegeven over de omgang met de baby. Hoe moet je de baby verzorgen, oppakken en vooral hoe gaat de borstvoeding. Er liep dan ook een ‘potige’ zuster rond te commanderen hoe je het beste de baby kunt aanleggen. Nou dat ging er niet altijd even zachtzinnig aan toe, tuurlijk allemaal met de goede bedoelingen maar een beetje ‘liefde’ had er best bij gemogen als je het mij vraagt. Wel grappig om te zien is dat er zoveel ‘oudere’ zusters en verloskundigen rondlopen die eigenlijk een beetje ‘moederen’ over al die kersverse moeders en baby’s. Dus ondanks de soms ‘harde’ aanpak voelt het ook wel weer veilig, vertrouwd en geeft het geborgenheid in de vorm van; ‘Kom maar veilig onder moeders vleugels, wij helpen wel’! Kortom een erg leuke afdeling om de laatste week rond te lopen, te kijken alles in mij op te nemen en vooral te genieten.
Ook nog even naar de operatiekamer geweest, ik had gehoopt hier een keizersnede mee te maken maar helaas die stond niet op de planning. Wel gezien hoe de baarmoeder en eierstokken bij een oudere vrouw werden verwijderd. Ook erg interessant. Van plaatjes weet ik wel hoe dit eruit ziet, maar om dat in het echt te zien en te beseffen dat in dat kleine orgaan een baby kan groeien is onvoorstelbaar.
Maandagmiddag nog even met Steph naar de botanische tuinen geweest en hier heerlijk rond gelopen. De ‘zuster’ in mij vond namelijk dat Steph wel toe was aan wat frisse lucht en ja daar beschikt de stad met al zijn smog niet over maar dit prachtige park wel!
Afgelopen week ook even gekeken naar wat ik allemaal wil zien en doen in Thailand en hoe ik dat ongeveer in twee weken kan proppen. Dat was lastig en heb dus mijn hulplijn naar Nederland even ingeschakeld, zoals ik al vaker heb gedaan! Bij deze bedankt zusjes Groot Koerkamp. Nuttige hulplijnen die mij uiteindelijk lieten inzien dat ik niet alles per dag moet plannen, maar de globale planning een beetje in mijn hoofd moet houden. Dus deze controlfreak moet de touwtjes even laten vieren.
Dinsdag weer een bijzondere dag gehad. Ik heb twee bevallingen mogen zien en drie keizersneden. De bevallingen verliepen gelukkig weer goed en er zijn twee mooie kleine meisjes geboren. Omdat er op de afdeling maar één verwarmd bedje is kwamen de baby’s bij elkaar in hetzelfde bedje te liggen. Ik zeg ‘vriendinnen voor het leven’!
De keizersneden stonden gepland omdat de vrouwen niet de kracht hadden of het lichaam niet voldoende klaar was voor een normale bevalling. Weer een bijzondere ervaring om die operatie mee te mogen maken en de geboorte van deze baby’s te zien. Er zijn drie gezonde jongetjes ter wereld gekomen. Een keizersnede is toch wel een aparte belevenis, nog nooit heb ik z’n snelle operatie gezien. Hop hop: buik open, baby eruit en een paar hechtingen en klaar is kees!
Dinsdagnacht een nachtje doorgehaald en dan bedoel ik niet in de kroeg. We zijn namelijk dinsdagavond om 21.00 uur weg gegaan van huis om een pelgrimstocht af te leggen. Ja ja, en niet zomaar eentje. Adam’s Peak is een 2243 meter hoge berg, die door het boeddhisme, het christendom, het hindoeïsme en de islam als heilig wordt gezien. Iedere Sri Lankaan wordt geacht deze tocht minstens één keer in zijn leven te maken. Het is de bedoeling om voor zonsopgang de to te bereiken, dan laat de uitgesproken vorm van de berg een driehoekige schaduw op de omgeving achter. Op de top van de berg is een afdruk van een bijna twee meter grote voetafdruk. Deze wordt gezien als de voetafdruk van Adam.
Onze tocht naar de top begon ongeveer rond 01.00 uur, want het was eerst nog een flink stuk rijden ernaar toe. Eenmaal buiten kwamen we erachter dat het toch al best wel heel erg koud was, dus daar stonden we dan moet onze dikste kleding wat toch nog vrij dun bleek te zijn. Vol goed moet en misschien een beetje slaperig begonnen we de tocht. Prima die treden denk je dan nog, zal wel te doen zijn.. nou het bleken 6442 treden te zijn die soms heel makkelijk te nemen waren, maar die op het laatst ook heel erg stijl omhoog gingen.
Tussendoor hebben we nog een uur gewacht omdat we anders veel te vroeg op de top zouden zijn voor de zonsopkomst nou dat was echt te koud, tegen het vriespunt aan. Dus wij allemaal gezellig dicht bij elkaar gezeten om het zo warm mogelijk te hebben. Eenmaal op de top aangekomen blijkt ook nog eens dat je je schoenen uit moet doen want daar staat een tempel en dat betekend blote voeten! Brrr.... Helaas was onze zonsopkomst niet heel erg fantastisch omdat het redelijk bewolkt was! Dus van die schaduw heb ik vrij weinig gezien.
Maar het was echt een hele leuke ervaring om te doen, ondanks dat het echt wel heel koud was en je op een gegeven moment geen traptreden meer kunt zien. Er zijn zoveel mensen die deze tocht afleggen en de verscheidenheid in mensen is zo groot dat je altijd wel wat te kijken hebt. Hele gezinnen klimmen naar boven, waarbij de ouders dan de kleintjes dragen. Oude mensen die al slecht ter been zijn willen toch de top halen dus klimmen ook, ook al is dit met de nodige ondersteuning. Voor ons was het natuurlijk koud, maar de mensen daar zijn dat helemaal niet gewend. Dus er waren mensen die gewikkeld waren in handdoeken, ochtendjassen aanhadden en kleding in de meest gekke creaties, van bivakmutsen en daarover heen oorwarmers tot aan toeristen die dan weer in een korte broek en shirt naar boven liepen.
Onderweg waren er allemaal kraampjes waar je fruit en drinken kon kopen en de route naar boven is heel mooi verlicht met allemaal lichtjes. Dus als je naar de top kijkt zie je een mooi lichtslang omhoog lopen. Bij de eetkraampjes zag je soms gezinnen op de grond liggen te slapen, allemaal dicht bij elkaar om warm te blijven. Waarschijnlijk deden ze dit omdat ze vroeg aan de tocht waren begonnen maar niet veel eerder dan zonsopgang op de top wilden zijn. Best vreemd om die mensen daar op de grond te zien liggen in die kou met hele kleine kinderen bij zich.
We hebben in totaal denk ik zes uur over de heen en terugweg gedaan. Omdat we de heenweg nog even een uurtje een pauze hebben ingelast duurde deze langer. De terugweg lijkt heel gemakkelijk maar duurde in mijn beleving heel lang, er leek geen einde aan te komen. Maar deze was wel bijzonder mooi, leuk om bij daglicht die verscheidenheid aan mensen te zien en de prachtige omgeving in je op te nemen. Er waren allemaal mooie thee plantages op de berg en vanaf het beginpunt had je mooi uitzicht op de top van de berg en kon je dus precies zien wat je had gelopen, best indrukwekkend!
Na deze pelgrimstocht weer naar huis in Kandy, daar aangekomen eerst maar even mijn bedje opgezocht om toch nog een paar uurtjes te slapen. Daarna eigenlijk niet zo heel veel gedaan behalve ’s avonds met de groep gezellig uit eten geweest en wat gedronken in de stad omdat het de laatste avond was van Steph.
Donderdagochtend weer naar het ziekenhuis geweest. We hebben mee mogen kijken bij het lactatie management centrum. Dit is een centrum waar de vrouwen op spreekuur kunnen komen als er problemen zijn rondom de borstvoeding. Veel vrouwen die op de afdeling verblijven komen hier ook voor advies en ondersteuning. Zo helpen de verpleegkundigen bij het op gang komen van de borstvoeding, dit doen ze door rugmassage te geven, de borsten met warmte pakkingen te verwarmen of de borstkolf te gebruiken. Jammer is dat de geklofte melk niet bewaard wordt maar weggegooid. Dit gebeurt omdat de borstkolf niet goed schoongemaakt kan worden. De zusters waren erg aardig en wilde van alles van ons weten, we hebben dus veel geklets met de dames en samen thee gedronken! Een leerzame maar ook vooral gezellige ochtend gehad!
Vrijdag alweer de laatste dag in het ziekenhuis gehad. Wel nog op de valreep een bevalling meegemaakt, blijft bijzonder om te zien en erbij aanwezig te zijn.
Verder nog even terug geweest naar de orthopedie afdeling, want ik had de zuster daar beloofd dat ik terug zou komen. Ze was helemaal verrast en blij dat ik nog even langs kwam, wat uitliep tot verplicht thee drinken met haar en alle andere zusters, en een dikke kus en knuffel op het einde :)
Een aantal dingen die mij de afgelopen weken zijn opgevallen en wat naar mijn idee typisch Sri Lankaans is zijn dat de zusters in het ziekenhuis altijd vragen of ik getrouwd bent.. ‘Nee dat ben ik niet’.. huh?? Waarom dan niet... tsja!.. hahaha..
Verder hangen er door het hele ziekenhuis en eigenlijk ook in Kandy nog steeds posters of teksten met Happy new year! Uhms.. het is al bijna maart jongens!.
Ook is het me opgevallen dat werkelijk waar iedere Sri Lankaan met zijn hoofd schud als je iets vraagt, waarop ik dan altijd dacht ze zeggen ‘nee’.. Maar dat heeft er niks mee te maken, het blijkt gewoon een soort gewoonte te zijn bij elke conversatie en het is echt heel grappig en haast aandoenlijk om te zien. Bijzonder om al die ‘kleine’ details van een land te leren kennen en soms haast eigen te maken.
Afgelopen vijf weken zijn voorbij gevlogen en ik kan niet anders zeggen dan dat ik enorm genoten heb. Het ziekenhuis was fantastisch om mee te maken en ik heb heel erg genoten van alle belevenissen, avonturen en lieve mensen om mij heen. Wat een totaal andere wereld en wat een verschillen. Maar als je er zelf vijf weken midden in zit worden sommige dingen zelfs gewoon en kijk je er niet meer van op.
Ondanks dat ik het hier fantastisch heb gehad voelt het goed om mijn tas te pakken en verder te reizen. Ik heb heel veel geleerd en gezien in het ziekenhuis en in de weekenden kunnen genieten van dit prachtige land. Maar het is tijd om door te gaan, mijn vriendinnen hier hebben ook allemaal al hun koffer gepakt en zijn ondertussen weer thuis dus het is hier stil geworden. Tijd om zelf ook deze deur achter me dicht te trekken, tuurlijk zal ik de mensen hier missen maar ik weet dat ik met een aantal meiden in contact blijf en ze misschien zelfs wel ga opzoeken.. en ja, wie weet kom ik ook wel weer terug in Sri Lanka!
Zaterdagavond vlieg ik het volgende avontuur tegemoet, namelijk twee weken Thailand. In eerste instantie was dit het grootste struikelblok voor mij en zag ik hier het meest tegenop. Maar ik moet zeggen dat deze vijf weken in Sri Lanka hebben bijgedragen aan meer zelfvertrouwen en ik heb het gevoel dat ik de ‘Asian way of life’ een beetje eigen heb kunnen maken.
Ik vlieg naar Bangkok en zal hier twee dagen zijn voordat ik doorreis naar het noorden van Thailand richting Chiang Mai. Tussendoor zal ik nog een aantal mooie oude tempelsteden aandoen en een bezoek brengen aan de mooiste watervallen van Thailand (heb ik van horen zeggen). Vanaf Chiang Mai neem ik de nachttrein terug naar Bangkok waarna ik doorreis naar één van de eilanden waar ik lekker ga relaxen voordat ik naar huis vlieg!
Waarschijnlijk volgt er vanuit Thailand ook nog wel een blog over mijn belevenissen daar... dus jullie zijn nog niet va mij af! Voor nu wens ik jullie allemaal een fijn en gezellig weekend toe en stuur ik bij deze een paar zonnestralen vanuit Sri Lanka.
Liefs Paulien
Het is uiteindelijk een heerlijke relaxte zondag geworden met wat bezichtigingen in de stad zoals de lokale ‘vers’ markt, het shoppen van souvenirs en genieten van een heerlijke cappuccino in mijn favoriete café. Ik moet zeggen dat ik me misschien wel de gelukkigste persoon op aarde voelde!! Heerlijk om even alleen erop uit te gaan en te ervaren dat je zoveel meer aankan dan dat je zelf soms denkt!
Maandag weer naar het ziekenhuis voor helaas alweer de laatste week. Weer op gynaecologie, alleen dan een andere verdieping. Hier eerst mee gelopen met de artsenvisite. Dit ging voornamelijk om een check-up van de baby’s. Dus controle van de fontanel, het ruggetje, de heupjes, de huid en overige reflexen. Wat een verschil is er in baby’s.. sommige zijn echt heel klein en kwetsbaar en andere zijn haast ‘Hollands’ welvaat.
Tijdens de artsenvisite merk je echt nog een duidelijke hiërarchie. De zusters rennen werkelijk waar om alles. Bijvoorbeeld het aangeven van de ‘plantenspuit’, deze wordt gebruikt door de artsen om de handen te desinfecteren met alcohol. Verder zorgen de moeders ervoor dat de baby’s klaar zijn voor onderzoek, dat betekend kleertjes uit of los en wachten tot je aan de buurt bent. En dan gaat de dokter weer, geen communicatie met de moeder maar gewoon wat aantekeningen in het dossier door de zuster.
Wat me opviel op deze afdeling is dat er tussen de bedrijven door veel advies wordt gegeven over de omgang met de baby. Hoe moet je de baby verzorgen, oppakken en vooral hoe gaat de borstvoeding. Er liep dan ook een ‘potige’ zuster rond te commanderen hoe je het beste de baby kunt aanleggen. Nou dat ging er niet altijd even zachtzinnig aan toe, tuurlijk allemaal met de goede bedoelingen maar een beetje ‘liefde’ had er best bij gemogen als je het mij vraagt. Wel grappig om te zien is dat er zoveel ‘oudere’ zusters en verloskundigen rondlopen die eigenlijk een beetje ‘moederen’ over al die kersverse moeders en baby’s. Dus ondanks de soms ‘harde’ aanpak voelt het ook wel weer veilig, vertrouwd en geeft het geborgenheid in de vorm van; ‘Kom maar veilig onder moeders vleugels, wij helpen wel’! Kortom een erg leuke afdeling om de laatste week rond te lopen, te kijken alles in mij op te nemen en vooral te genieten.
Ook nog even naar de operatiekamer geweest, ik had gehoopt hier een keizersnede mee te maken maar helaas die stond niet op de planning. Wel gezien hoe de baarmoeder en eierstokken bij een oudere vrouw werden verwijderd. Ook erg interessant. Van plaatjes weet ik wel hoe dit eruit ziet, maar om dat in het echt te zien en te beseffen dat in dat kleine orgaan een baby kan groeien is onvoorstelbaar.
Maandagmiddag nog even met Steph naar de botanische tuinen geweest en hier heerlijk rond gelopen. De ‘zuster’ in mij vond namelijk dat Steph wel toe was aan wat frisse lucht en ja daar beschikt de stad met al zijn smog niet over maar dit prachtige park wel!
Afgelopen week ook even gekeken naar wat ik allemaal wil zien en doen in Thailand en hoe ik dat ongeveer in twee weken kan proppen. Dat was lastig en heb dus mijn hulplijn naar Nederland even ingeschakeld, zoals ik al vaker heb gedaan! Bij deze bedankt zusjes Groot Koerkamp. Nuttige hulplijnen die mij uiteindelijk lieten inzien dat ik niet alles per dag moet plannen, maar de globale planning een beetje in mijn hoofd moet houden. Dus deze controlfreak moet de touwtjes even laten vieren.
Dinsdag weer een bijzondere dag gehad. Ik heb twee bevallingen mogen zien en drie keizersneden. De bevallingen verliepen gelukkig weer goed en er zijn twee mooie kleine meisjes geboren. Omdat er op de afdeling maar één verwarmd bedje is kwamen de baby’s bij elkaar in hetzelfde bedje te liggen. Ik zeg ‘vriendinnen voor het leven’!
De keizersneden stonden gepland omdat de vrouwen niet de kracht hadden of het lichaam niet voldoende klaar was voor een normale bevalling. Weer een bijzondere ervaring om die operatie mee te mogen maken en de geboorte van deze baby’s te zien. Er zijn drie gezonde jongetjes ter wereld gekomen. Een keizersnede is toch wel een aparte belevenis, nog nooit heb ik z’n snelle operatie gezien. Hop hop: buik open, baby eruit en een paar hechtingen en klaar is kees!
Dinsdagnacht een nachtje doorgehaald en dan bedoel ik niet in de kroeg. We zijn namelijk dinsdagavond om 21.00 uur weg gegaan van huis om een pelgrimstocht af te leggen. Ja ja, en niet zomaar eentje. Adam’s Peak is een 2243 meter hoge berg, die door het boeddhisme, het christendom, het hindoeïsme en de islam als heilig wordt gezien. Iedere Sri Lankaan wordt geacht deze tocht minstens één keer in zijn leven te maken. Het is de bedoeling om voor zonsopgang de to te bereiken, dan laat de uitgesproken vorm van de berg een driehoekige schaduw op de omgeving achter. Op de top van de berg is een afdruk van een bijna twee meter grote voetafdruk. Deze wordt gezien als de voetafdruk van Adam.
Onze tocht naar de top begon ongeveer rond 01.00 uur, want het was eerst nog een flink stuk rijden ernaar toe. Eenmaal buiten kwamen we erachter dat het toch al best wel heel erg koud was, dus daar stonden we dan moet onze dikste kleding wat toch nog vrij dun bleek te zijn. Vol goed moet en misschien een beetje slaperig begonnen we de tocht. Prima die treden denk je dan nog, zal wel te doen zijn.. nou het bleken 6442 treden te zijn die soms heel makkelijk te nemen waren, maar die op het laatst ook heel erg stijl omhoog gingen.
Tussendoor hebben we nog een uur gewacht omdat we anders veel te vroeg op de top zouden zijn voor de zonsopkomst nou dat was echt te koud, tegen het vriespunt aan. Dus wij allemaal gezellig dicht bij elkaar gezeten om het zo warm mogelijk te hebben. Eenmaal op de top aangekomen blijkt ook nog eens dat je je schoenen uit moet doen want daar staat een tempel en dat betekend blote voeten! Brrr.... Helaas was onze zonsopkomst niet heel erg fantastisch omdat het redelijk bewolkt was! Dus van die schaduw heb ik vrij weinig gezien.
Maar het was echt een hele leuke ervaring om te doen, ondanks dat het echt wel heel koud was en je op een gegeven moment geen traptreden meer kunt zien. Er zijn zoveel mensen die deze tocht afleggen en de verscheidenheid in mensen is zo groot dat je altijd wel wat te kijken hebt. Hele gezinnen klimmen naar boven, waarbij de ouders dan de kleintjes dragen. Oude mensen die al slecht ter been zijn willen toch de top halen dus klimmen ook, ook al is dit met de nodige ondersteuning. Voor ons was het natuurlijk koud, maar de mensen daar zijn dat helemaal niet gewend. Dus er waren mensen die gewikkeld waren in handdoeken, ochtendjassen aanhadden en kleding in de meest gekke creaties, van bivakmutsen en daarover heen oorwarmers tot aan toeristen die dan weer in een korte broek en shirt naar boven liepen.
Onderweg waren er allemaal kraampjes waar je fruit en drinken kon kopen en de route naar boven is heel mooi verlicht met allemaal lichtjes. Dus als je naar de top kijkt zie je een mooi lichtslang omhoog lopen. Bij de eetkraampjes zag je soms gezinnen op de grond liggen te slapen, allemaal dicht bij elkaar om warm te blijven. Waarschijnlijk deden ze dit omdat ze vroeg aan de tocht waren begonnen maar niet veel eerder dan zonsopgang op de top wilden zijn. Best vreemd om die mensen daar op de grond te zien liggen in die kou met hele kleine kinderen bij zich.
We hebben in totaal denk ik zes uur over de heen en terugweg gedaan. Omdat we de heenweg nog even een uurtje een pauze hebben ingelast duurde deze langer. De terugweg lijkt heel gemakkelijk maar duurde in mijn beleving heel lang, er leek geen einde aan te komen. Maar deze was wel bijzonder mooi, leuk om bij daglicht die verscheidenheid aan mensen te zien en de prachtige omgeving in je op te nemen. Er waren allemaal mooie thee plantages op de berg en vanaf het beginpunt had je mooi uitzicht op de top van de berg en kon je dus precies zien wat je had gelopen, best indrukwekkend!
Na deze pelgrimstocht weer naar huis in Kandy, daar aangekomen eerst maar even mijn bedje opgezocht om toch nog een paar uurtjes te slapen. Daarna eigenlijk niet zo heel veel gedaan behalve ’s avonds met de groep gezellig uit eten geweest en wat gedronken in de stad omdat het de laatste avond was van Steph.
Donderdagochtend weer naar het ziekenhuis geweest. We hebben mee mogen kijken bij het lactatie management centrum. Dit is een centrum waar de vrouwen op spreekuur kunnen komen als er problemen zijn rondom de borstvoeding. Veel vrouwen die op de afdeling verblijven komen hier ook voor advies en ondersteuning. Zo helpen de verpleegkundigen bij het op gang komen van de borstvoeding, dit doen ze door rugmassage te geven, de borsten met warmte pakkingen te verwarmen of de borstkolf te gebruiken. Jammer is dat de geklofte melk niet bewaard wordt maar weggegooid. Dit gebeurt omdat de borstkolf niet goed schoongemaakt kan worden. De zusters waren erg aardig en wilde van alles van ons weten, we hebben dus veel geklets met de dames en samen thee gedronken! Een leerzame maar ook vooral gezellige ochtend gehad!
Vrijdag alweer de laatste dag in het ziekenhuis gehad. Wel nog op de valreep een bevalling meegemaakt, blijft bijzonder om te zien en erbij aanwezig te zijn.
Verder nog even terug geweest naar de orthopedie afdeling, want ik had de zuster daar beloofd dat ik terug zou komen. Ze was helemaal verrast en blij dat ik nog even langs kwam, wat uitliep tot verplicht thee drinken met haar en alle andere zusters, en een dikke kus en knuffel op het einde :)
Een aantal dingen die mij de afgelopen weken zijn opgevallen en wat naar mijn idee typisch Sri Lankaans is zijn dat de zusters in het ziekenhuis altijd vragen of ik getrouwd bent.. ‘Nee dat ben ik niet’.. huh?? Waarom dan niet... tsja!.. hahaha..
Verder hangen er door het hele ziekenhuis en eigenlijk ook in Kandy nog steeds posters of teksten met Happy new year! Uhms.. het is al bijna maart jongens!.
Ook is het me opgevallen dat werkelijk waar iedere Sri Lankaan met zijn hoofd schud als je iets vraagt, waarop ik dan altijd dacht ze zeggen ‘nee’.. Maar dat heeft er niks mee te maken, het blijkt gewoon een soort gewoonte te zijn bij elke conversatie en het is echt heel grappig en haast aandoenlijk om te zien. Bijzonder om al die ‘kleine’ details van een land te leren kennen en soms haast eigen te maken.
Afgelopen vijf weken zijn voorbij gevlogen en ik kan niet anders zeggen dan dat ik enorm genoten heb. Het ziekenhuis was fantastisch om mee te maken en ik heb heel erg genoten van alle belevenissen, avonturen en lieve mensen om mij heen. Wat een totaal andere wereld en wat een verschillen. Maar als je er zelf vijf weken midden in zit worden sommige dingen zelfs gewoon en kijk je er niet meer van op.
Ondanks dat ik het hier fantastisch heb gehad voelt het goed om mijn tas te pakken en verder te reizen. Ik heb heel veel geleerd en gezien in het ziekenhuis en in de weekenden kunnen genieten van dit prachtige land. Maar het is tijd om door te gaan, mijn vriendinnen hier hebben ook allemaal al hun koffer gepakt en zijn ondertussen weer thuis dus het is hier stil geworden. Tijd om zelf ook deze deur achter me dicht te trekken, tuurlijk zal ik de mensen hier missen maar ik weet dat ik met een aantal meiden in contact blijf en ze misschien zelfs wel ga opzoeken.. en ja, wie weet kom ik ook wel weer terug in Sri Lanka!
Zaterdagavond vlieg ik het volgende avontuur tegemoet, namelijk twee weken Thailand. In eerste instantie was dit het grootste struikelblok voor mij en zag ik hier het meest tegenop. Maar ik moet zeggen dat deze vijf weken in Sri Lanka hebben bijgedragen aan meer zelfvertrouwen en ik heb het gevoel dat ik de ‘Asian way of life’ een beetje eigen heb kunnen maken.
Ik vlieg naar Bangkok en zal hier twee dagen zijn voordat ik doorreis naar het noorden van Thailand richting Chiang Mai. Tussendoor zal ik nog een aantal mooie oude tempelsteden aandoen en een bezoek brengen aan de mooiste watervallen van Thailand (heb ik van horen zeggen). Vanaf Chiang Mai neem ik de nachttrein terug naar Bangkok waarna ik doorreis naar één van de eilanden waar ik lekker ga relaxen voordat ik naar huis vlieg!
Waarschijnlijk volgt er vanuit Thailand ook nog wel een blog over mijn belevenissen daar... dus jullie zijn nog niet va mij af! Voor nu wens ik jullie allemaal een fijn en gezellig weekend toe en stuur ik bij deze een paar zonnestralen vanuit Sri Lanka.
Liefs Paulien
-
20 Februari 2015 - 17:09
Zusje Groot Koerkamp 2:
Hai Paulien,
De 5 weken alweer voorbij! Jeetje! Time flies!
Dit voorspelt heel veel goede voor de komende 2 weken!
Traveling alone, but never lonely!
Heel heel heel veel plezier! Geniet ervan en doe vooral geen dingen die ik niet zou doen, want ik kan de jaloersigheid nu al bijna niet meer aan ;-) just kidding!
Follow your heart and you'll be fine! Enjoy!
Xxx Danielle -
20 Februari 2015 - 17:51
Ineke:
prachig verhaal weer Paulien , geniet van je bijzondere twee weken die nu komen gaan -
20 Februari 2015 - 18:49
Marja Te Stroete:
Weer een mooi verhaal Paulien. Voor de komende weken veel plezier en pas goed op jezelf. Liefs Marja -
20 Februari 2015 - 19:24
Ineke Jonkman:
Prachtig om je verhalen te lezen. Fijn dat je zo genoten hebt van de 5 weken in het ziekenhuis.
Ga van de aankomende twee weken ook genieten. Veel plezier.
Ineke Jonkman -
20 Februari 2015 - 19:24
Sanne:
Wat een mooi verhaal weer! Die tocht is wel een hele bijzondere ervaring zo te horen... Zo gaaf!
Geniet van Thailand!
Dikke kus Sanne -
20 Februari 2015 - 20:51
Mariet Ten Doeschot:
Paulien, je bent een kanjer! Je schrijft zo levendig zodat ik voel of ik zelf alles mee beleef.
Geniet nog heerlijk van de volgende etappe, het prachtige Thailand.
Groetjes, Mariet en Wim -
20 Februari 2015 - 21:14
Harrie En Angela:
Dag Paulien,
Prachtig , wat een belevenissen.Mooi dat je zin hebt om de koffers te pakken en het nieuwe avontuur aan te gaan in Thailand
En ik heb het wel vaker gezegd vertrouw op jezelf want je kunt het , en je doet het maar mooi
En geniet van de bijzondere contacten en mooie momenten
Veel liefs
Harrie en Angela -
20 Februari 2015 - 22:28
Hendrie Arnold:
Hè Paulien,
Daar was ik dan en heb de verhalen gevolgd. Wat een ervaring doe je toch. Fantastisch en fantastisch hoe jij er door heen sleept met alles en alles goed overziet. Pas goed op je zelf. Groet, Hendrie
Oh ja het gaat nog steeds goed als je nog weet wat ik bedoel.
-
20 Februari 2015 - 22:47
Anja:
Hoi Paulien,
Weer een geweldig verhaal, wat fijn dat het zo goed met je gaat. Blijf vooral genieten! Hele fijne vakantie in Thailand met nog meer mooie ervaringen.
Liefs en groetjes en goede reis,
Anja -
24 Februari 2015 - 13:06
Agnes:
Hallo Paulien, Wat een avontuur, mooi om te lezen, prachtige foto's erbij.
Ik wens je een hele mooie vakantie in Thailand.
Liefs Agnes -
24 Februari 2015 - 13:57
Sandra:
Hoi Paulien,
Wat een heerlijk verhaal weer, genieten om het (voor) te lezen!
Hele fijne tijd nog in Thailand! volop genieten !
Dikke knuffel van ons allemaal
Liefs, Sandra -
24 Februari 2015 - 14:50
Zus Groot Koerkamp 1:
Ha Paulien,
Het duurde een paar dagen, maar EINDELIJK kan ik een reactie plaatsen. ;) Wat een mooie dingen heb je weer meegemaakt. Die tocht naar Adams Peak klinkt supergaaf. Fijn dat je het zo naar je zin hebt gehad! Dat wordt in Thailand niet anders hoor. :) Je gaat ontzettend mooie plekken zien, leuke mensen ontmoeten en dingen meemaken die je nooit zult vergeten en waar je (achteraf) nog jaren om zult lachen.
Heeeeel veel plezier! En... tot gauw!
xx Ceciel -
24 Februari 2015 - 14:51
Angela:
Hey Paulien,
Ik snap dat ze allemaal verbaasd zijn dat je nog niet bent getrouwd, maar je zoekt die daar ook niet op hoor, veel te ver weg haha:)
Succes met je mooie reis, en genieten hoor!!
Liefs Angela.
-
25 Februari 2015 - 20:02
Mariska:
Ha Paulien,
Het was een feest jouw avonturen te lezen die je in Sri Lanka hebt beleefd.
Je bent nu alleen op pad in Thailand, wordt vast ook een succes; gaat je lukken!
Geniet ervan!
Groet, Mariska
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
