Twee weken ‘backpacken’ in mijn eentje.. ga ik dat leuk vinden?? Geen idee, maar als je het niet probeert dan weet je het nooit. En met dat idee stapte ik dus in het vliegtuig naar Thailand. Het land van de glimlach zoals ze ook wel zeggen.
Terwijl ik dit schrijf is het vrijdag en ben ik dus een week ‘alleen’ op pad en tot nu toe vind ik het geweldig! Ik maak zoveel mee en ontmoet heel veel nieuwe mensen. Ik zal weer proberen een ‘korte’ samenvatting te maken van alle belevenissen hier. Want in Bangkok begon het al meteen goed...

De vliegreis naar Bangkok ging prima. Ik had een nachtvlucht en had gehoopt onderweg nog een beetje te kunnen slapen, maar er zat een Griek naast me die het toch wel heel leuk vond om met in zijn ogen een ‘mooie’ blonde vrouw te kletsen, dus ja daar ging mijn nachtrust, haha! Ook vanaf het vliegveld naar mijn hostel ging het prima, eerst met de Skytrain en daarna met de taxi. Natuurlijk netjes gevraagd of de bestuurder de meter aan wilde zetten en dat deed hij keurig, geen vuiltje aan de lucht (behalve de smog dan!!)
Om 8.00 uur aangekomen in mijn hostel waar bleek dat ik pas kon inchecken vanaf 14.00 uur, oeps dacht dat ik wel even een uurtje of twee kon gaan liggen.. Niet dus! Nou dan maar de stad in.

Ik zat met mijn hostel mooi centraal gelegen bij Khao San road (de beruste backpackerswijk) en andere ‘toeristische plekken’. Dus ja, ik heb geprobeerd me als ‘reiziger’ door te stad te verplaatsen en niet teveel als ‘toerist’, zover dat lukt met die enorme camera van mij.. haha!

Ik ben via Sanam Luang (park) naar Wat Phra Kaew en het Grand Palace gelopen. Wat Phra Kaeo (Tempel van de Gouden Boeddha) en het aangrenzende Grand Palace worden beschouwd als de mooiste bezienswaardigheden in Thailand en een van de grootste wonderen in Azië. De tempel en het paleis waren prachtig. Van de vloeren tot het plafond werkelijk waar alles is versierd met de meest uiteenlopende figuren, symbolen maar vooral kleuren en schitteringen. Dit kleurenspectakel gecombineerd met mooie tuinen maakte het wel erg bijzonder om te zien.

Toen kwam de stunt die hopelijk iedere ‘reiziger’ een keertje heeft meegemaakt.. nou ja in ieder geval ik voelde me wel een ‘ei’! Ik wilde naar Wat Pho een tempel dichtbij gelegen bij de tempel en het paleis. Dus dat kon te voet.. toen werd ik aangehouden door een Thai die mij wist te vertellen dat Wat Pho die dag niet geopend was.. ‘Oké’.. maar hij wist nog wel wat anders leuks een tochtje met de boot over de rivier (de klongs) zijn de zijstraten van de grote rivier. ‘Prima’ wilde ik toch nog doen! Dus opeens zat ik in een tuctuc, daarna in mijn eentje in de boot en dacht ik... ‘Mhms, best vreemd en achteraf dacht ik best duur’!! Maar goed, toen was het kwaad al geschiet en zat ik gevangen op het water.. haha.. Ik moet erbij zeggen dat ik wel heel erg genoten heb van de tocht op het water en dat ik het gevoel had mee te doen aan ‘Wie is de mol’. En ja, in zekere zin heb ik ook meegedaan aan ‘Wie is de mol’ alleen heeft het voor de MOL goed uitgepakt en niet voor mij, want er is geld uit ‘de’ pot gehaald! Tsja, een leer voor de volgende keer. Ik met mijn mooie blauw goed gelovende ogen, moet dus niet alle ‘donker bruine ogen hier geloven’ maar eerst even nadenken voordat ik ergens ja op zeg! Een ‘ei’ stoot zich niet zo vaak aan dezelfde steen geloof ik (hoop ik)..

Weer aan wal dacht ik, en nu.. dus beetje rond struinen in het gebied waar ik was en dacht, ik ga toch eens kijken of Wat Pho echt gesloten is, want ergens had ik al het gevoel dat dit dus ook niet klopte.. en wat bleek, ik kon gewoon naar binnen. Er stond zelfs bij ‘dagelijks geopend’! Tsja, nou dan maar naar binnen. Wat Pho is het oudste en grootste tempelcomplex in Bangkok met een zeer beroemde bewoner, namelijk een gouden Liggende Boeddha van 46 meter lang. Ook weer indrukwekkend om te zien..

In het hostel nog met mijn kamergenoten gekletst, omdat ik dacht misschien wel de volgende dag met hun te kunnen optrekken. Helaas voor mij bleken ze die nacht weer terug te vliegen naar huis. Dus maandag ochtend weer plannen gemaakt voor die dag. Ergens wilde ik weer niet de hele dag alleen rondslenteren maar aan de andere kans was er nog zoveel wat ik wilde zien. Maar dan wel lekker relaxt en op mijn eigen tempo.

Dat heb ik dus gedaan ik heb rond gewandeld in de buurt van Dusit park, hier is een erg mooie tempel te zien en bevind zich onder meer het kantoor van de Thaise eerste minister. Ook is hier een dierentuin die je kunt bezichtigen voor 1 euro, dit maar even gedaan. Was leuk maar niet heel bijzonder. Wel grappig dat er heel veel schoolklassen rond liepen. Allemaal Thaise kinderen die hand in hand in lange rijen achter hun lerares aanslenteren en ‘verrukt’ zijn bij het zien van een giraffe of ander dier.
Daarna naar Mahbonkrong geweest, dit is één van de grotere shoppingcentra van Bangkok waar per dag meer dan 100.000 mensen komen. Hier vooral lekker rond gesnuffeld, ik wilde beslist niks kopen, want die backpack van mij is nu al te zwaar! Maar het is een waar paradijs voor de shopaholic onder ons.

Dinsdag op weg naar Kanchanaburi. Deze plek is vooral beroemd vanwege de beruchte Birmaspoorlijn, ook wel dodenspoorlijn genoemd. In Kanchanaburi is een brug die een belangrijk monument is voor Azië. Tijdens de Tweede Wereldoorlog controleerde de Japanners grote delen van Azië, waaronder Thailand en Birma (Myanmar). Door het aanleggen van een spoorlijn dwars door de jungle van Thailand wilden ze een snelle verbinding maken met Birma om de troepen sneller te bevoorraden. Gevangen genomen geallieerde soldaten werden gebruikt om deze spoorlijn te bouwen. Bij de bouw van deze spoorlijn gingen 100.000 levens verloren, voornamelijk bij de bouw van de brug vielen veel doden. Hieronder waren ook veel Nederlanders.
Ik heb dinsdag besteed aan het zien van de brug, het bezoeken van de musea en ben naar de begraafplaats geweest waar veel mannen begraven liggen die aan de spoorlijn mee hebben geholpen. Al met al een erg indrukwekkend gebeuren met een bijzonder verhaal uit de geschiedenis.

Woensdag vroeg vertrokken naar het Erawan national park ongeveer 1,5 uur rijden van Kanchanaburi. Hier is een waterval met zeven verschillende levels die ik graag wilde zien. In de bus ernaar toe veel mensen ontmoet maar uiteindelijk met Ali (19) en haar oma (73) uit Canada samen de watervallen beklommen. Wat een fantastisch mooie omgeving en wat een leuk gezelschap. Echt respect voor die oma die toch maar even al die levels heeft beklommen en wat niet alleen maar makkelijke trappetjes waren maar ook echt wel veel gladde stenen en veel omgevallen bomen, een heel geklauter dus. Bij de meeste levels kun je zwemmen en dit wordt dan ook massaal gedaan door de lokale bevolking maar ook door de toeristen. Ook zijn er veel vissen te vinden, van hele kleintjes tot hele grote en als je je voeten in het water doet krijg je een gratis ‘Dr Fisch’ behandeling! Leuk behalve dat het enorm gekietel en er soms ook wel hele grote vissen op afkomen een unieke ervaring en nog gratis ook..haha.

Dinsdag einde van de dag was mijn plan om van Kanchanaburi naar Ayutthaya te reizen, dus weer met de bus. Die zou om 16.00 vertrekken waarna ik in Suphanburi een overstap kon maken naar Ayutthaya.. Nou dat bleek hem al vrij snel niet helemaal te gaan worden. De bus vertrok namelijk pas om 17.30 waardoor ik de overstap niet meer kon halen. Maar ach, we hebben ondertussen al aardig geleerd om flexibel te zijn en gewoon te kijken tot hoever je komt.. De bus opzich was wel een hele ervaring. Ik was blij dat ik vroeg was en dus een plekje had om te zitten. Werkelijk waar op een gegeven moment kon ik geen bus of omgeving meer zien, maar zag ik alleen maar mensen. Iedereen werd namelijk letterlijk in het gangpad op elkaar gepakt, het leek wel het spelletje ‘tetris’ waarbij precies alle puzzelstukjes in elkaar passen. Wat hier wel heel attent is is dat de bus werkelijk waar op elke gewenste plek stopt zodat er mensen kunnen uitstappen maar dan dus ook weer in kunnen stappen. Jullie raden al wel dat we daardoor waarschijnlijk wel 50x gestopt zijn.
Uiteindelijk dus in Suphanburi aangekomen en daar samen met twee andere ‘gestrande’ reizigers een hostel geboekt en wat gegeten. Niks geen bijzonders maar prima om de nacht door te brengen.

Donderdag weer een poging gedaan om naar Ayutthaya te gaan, dit ging prima. Onderweg kwamen we nog een controle post van de politie tegen en moesten we dus opeens allemaal de gordel omdoen.. prima! We werden niet gecontroleerd, dus niks aan de hand. Wat grappig was om de zien hoe paniekerig onze chauffeur was bij het idee dat wij geen gordels omhadden en hij zelf ook niet, maar op hetzelfde moment zag ik buiten een jeep langskomen met allemaal mensen achterin de laadbak.. Tsja, dat mag dan wel?.. Zitten ook geen gordels in toch!.. haha

Mijn hostel is echt de meest fantastische plek wat ik heb gezien tot nu toe. Allemaal leuke vrolijke kleuren en paraplu’s die aan het plafond hangen. Er is ook nog een hoekje waar je lekker koffie en thee met koekjes kunt eten.. Dus ja ik voel me hier wel ‘thuis’ en het is helemaal gezellig omdat ik Danielle een andere Nederlandse heb ontmoet waarmee ik meteen de stad heb verkend. We zijn naar Baan Hollanda geweest. Dit museum is een cadeau van het Nederlandse volk aan Thailand ter gelegenheid van 400 jaar vriendschap tussen Nederland en Thailand. Het informatiecentrum geeft inzicht in de gedeelde geschiedenis zoals de VOC periode vanaf 1604, toen Siam handel begon te drijven met Nederland. Erg leuk om te zien en vooral gezellig om dat samen met een andere Nederlandse te doen. In het restaurant waren zelfs stroopwafels, bitterballen en andere typisch Hollandse dingen te koop!

Ayutthaya was meer dan 400 jaar de hoofdstad van Thailand. Daarmee was het één van de belangrijkste steden in Azië. Overal in de stad zijn prachtige tempels en Boeddhabeelden te zien uit deze tijd. In 1767 werd de stad grotendeels verwoest door het Birmese leger waardoor veel tempels zijn vernield. Maar de ruïnes zijn nog steeds meer dan de moeite waard om te bezichtigen. En laat toevallig Ali en haar oma ook in Ayutthaya zijn, dus hebben we via social media even contact gezocht en dus uiteindelijk samen deze tempels bezichtigd. Het is zo leuk om te ervaren hoe snel je hier vrienden maakt en hoe gemakkelijk die contacten verlopen en je dus de volgende dag weer samen afspreekt om wat leuks te gaan doen.

Nu is het vrijdagmorgen en stap ik over een uurtje in de bus richting Sukhothai, dit lag al in mijn planning en Danielle die ik hier dus gisteren heb ontmoet heeft besloten met mij mee te gaan! Dus ja, dat wordt gezellig samen vijf uur in de bus zitten en daarna deze mooie stad bezichtigen. Sukhothai is ook een ‘oude’ tempelstad die op de UNESCO werelderfgoedlijst staat dus ik ben benieuwd. Ik heb er in ieder geval heel veel zin in.

Na Sukhothai reis ik door naar Chiang Mai waar ik waarschijnlijk weer een aantal reizigers ga ontmoeten die ik in Bangkok heb leren kennen. Het is dus een gezellige bedoeling van allemaal mensen om me heen die verbonden zijn via allerlei leuke routes die worden afgelegd in Thailand. Ik geniet enorm van de ervaringen die ik hier op doe en de mensen die ik leer kennen. Het leggen van contact gaat zo veel makkelijker dan ik had verwacht. De eerste dagen was dat nog een beetje zoeken toen ik in het grote Bangkok zat, maar daarna ben ik eigenlijk niet meer alleen geweest. Dus mijn ‘angst’ vooraf of ik dit wel leuk zou gaan vinden en of dit wel ‘mijn ding’ zou zijn.. Nou ik kan jullie verzekeren dat is het zeker!! Ik hoop nog veel meer te gaan zien in de aankomende week en mensen te ontmoeten, dus ga nog even verder met genieten en alles in me op nemen.

Liefs Paulien