Living the colorful live
Door: Paulien Wijermars
Blijf op de hoogte en volg Paulien
05 Februari 2015 | Sri Lanka, Kandy
Oké, na donderdag avond even een dipje te hebben gehad en het thuisfont toch wel behoorlijk te missen maar geprobeerd de draad weer op te pakken. Tranen drogen, genieten van een heerlijke BBQ en lekker naar bed... Maar ja toen was het vrijdag en kwamen er tranen omdat we afscheid moesten nemen van Kasuni, Rubina en Leanne, hun ‘stage’ zat erop en gingen dus weer richting huis.. Niet leuk en ja een ‘beetje’ emotioneel typetje ben ik dan toch wel! (wist ik allang hoor)... Als je zo ‘lang’ of intensief samen bent als een groep gaat het toch een beetje voelen als ‘familie’..
Wat het misschien nog wel erger maakte was dat het vrijdag ook nog eens de laatste dag was op de orthopedie afdeling en we daar dus ook afscheid moesten nemen! Ik heb de zusters en de hoofdzuster in mijn hart gesloten en zou nog veel langer met ze willen en kunnen werken, zoveel wat ik nog zou willen vragen, wil delen en zien. Maar goed, deze deur sluiten betekend dat er weer ergens anders een andere deur geopend worden.. dus ja, weer een nieuw avontuur tegemoet en waarschijnlijk weer heel leuk.
We hebben de zusters lekker chocolaatjes gegeven en nog wat foto’s gemaakt. Ook afscheid genomen van de patiënten waarmee je in twee weken tijd ondanks de taalbarrière dus ook echt wel een band kunt opbouwen. Ik hoop zo dat al deze mannen over een tijdje gezond en wel naar huis kunnen en vooral weer veilig de weg op!!
Toen op naar het weekend...Jeeij naar het strand, samen met Hana en Stephanie. Eerst met de trein, wat een ervaring. Neus aan neus staan met zowat iedereen daar.. ik dacht dat het ziekenhuis chaos was, nou in de trein kunnen ze er ook wat van! Maar ja, wel weer een ervaring en eigenlijk best grappig, ik kon lekker op mijn tas zitten wat prima vol te houden was. Beetje mensen kijken, observeren en genieten van het mooie landschap. De deuren naar buiten staan gewoon open en mensen zitten zelfs in de deuropening met hun benen buitenboord.
Zaterdag eerst maar eens uitgeslapen, want ja de wekker gaat elke dag om 6.30! Of eerder als we een excursie hebben. In de ochtend een heerlijke ‘romantische’ strandwandeling gemaakt opzoek naar een leuk strandtentje om te eten. Onderweg nog hele grote schildpadden gezien, genoten van de fantastische omgeving en heel veel foto’s gemaakt. Het ontbijt was heerlijk; geroosterd brood met een gebakken ei, jam, vers fruit, thee en een bananenmilkshake. En dat in die prachtige omgeving! Daarna heerlijk gerelaxt aan het strand en een boek gelezen.. natuurlijk niet genoeg of eigenlijk te laat ingesmeerd met zonnebrand dus ja.. kats en kats verbrand! Het was te verwachten, maar de zon blijkt elke keer weer genadelozer dan ik verwacht!
In de middag terug gegaan naar Galle waar we het Nederlandse Fort hebben bezocht. Dit fort was een handelsnederzetting van de VOC waar kooplieden en soldaten tijdelijk verbleven. Het fort staat op de lijst van Unesco werelderfgoed. Het was fantastisch om daar rond te lopen en vanaf daar een mooie uitkijk te hebben over de baai.
Zondag vroeg richting de boot om walvissen te kijken. We zijn z’n 20 km de zee opgegaan en hebben echt heel veel walvissen en dolfijnen gezien. Ik weet niet wat het is, maar als ik op zee ben voelt dat op een bepaalde manier altijd heel magisch! Helemaal als je beseft dat dit het leefgebied is van al die geweldig mooie dieren, de natuur is dan toch echt wel een pareltje hoor! En ik en met mij nog veel meer zijn maar ‘gekke’ toeristen die alles willen zien.. dus ja, ik heb op dat moment ook gewoon even heel erg genoten van alles om mij heen en gehoopt en een schietgebedje gedaan dat deze dieren nog maar heel lang de oceaan als hun eigendom mogen houden!
Zondag middag na de walvissen excursie weer richting het hostel en daarna richting ‘huis’ in Kandy. Dit keer niet met de trein maar met de bus. Na het eerste ‘busgedeelte’ moesten we een tuktuk nemen naar het busstation in Colombo. Toen we vroegen of de tuktuk ons naar het busstation en de bus naar Kandy kon brengen, werd dit wel heel letterlijk opgepakt door de bestuurder! Wij netjes instappen en meneer rijden richting busstation, toen hij de bus zag die net wilde vertrekken, gooide hij zijn tuktuk ervoor en dwong zo de bus te stoppen.. HOP HOP, wij eruit... snel de bus in en gaan!! ‘Maar... Is dit eigenlijk wel de bus naar Kandy???’.. Ja, oeh gelukkig dan zitten we goed! Bij deze, bedankt tuktuk bestuurder voor deze toch wel erg snelle overstap!
Alle mensen zijn hier echt zo ontzettend aardig en behulpzaam. Tuurlijk zijn er ook mensen die van alles van je willen. Maar het merendeel helpt je graag en zijn bereid met je mee te lopen om iets uit te leggen of te laten zien, zonder dat ze hiervoor iets terug verwachten. Ook zijn er heel veel kinderen op straat die naar je zwaaien en roepen en hopen dat je terug zwaait, heel schattig om te zien. Dan giechelen ze een beetje en lopen verlegen verder.
Maandag gestart op de nieuwe afdeling gynaecologie. Na hier een rondleiding te hebben gehad en met de zaalarts te hebben meegelopen zijn we naar de kliniek gegaan. Hier vooral geluisterd naar de dokter die elke keer één patiënt besprak, maar werd omgeven door 15 co-assistenten. Fijn hoor, beetje weer het gevoel alsof je in de trein staat.. neus aan neus maar dan op één patiënt. Dit was om 11.30 afgelopen en toen zijn wij naar huis gegaan. Want de afdeling waar ik nu ben is gynaecologie en observatie. Er wordt dus veel geobserveerd en weinig gedaan!
Wat ik tijdens de rondleiding van de afdeling heb gezien was in eerste instantie positief. Ik zag gordijnen rondom de bedden en alles leek netjes en georganiseerd. Hoe meer ik van de afdeling zag, hoe meer ik toch ook weer terugzag van de andere afdeling. Geen privacy, weinig hulp voor de patiënt enz. Maar wel aan het einde van het bed een heel lief wiegje met daarin blauwe of roze dekentjes! En ja.. ook heel veel hele kleine lieve baby’tjes.. dus ik ga me hier wel vermaken!
Dinsdag een erg rustige dag gehad. Die dag was het volle maan en daar staan ze hier uitgebreid bij stil. Deze dag wordt ook wel Poya-dag genoemd. Ze markeren een episode uit het leven van Boeddha of een belangrijke gebeurtenis in de geschiedenis van Boeddha. Op Poya-dag heeft iedereen vrij en worden er veel offers gemaakt bij de culturele bezienswaardigheden. Ik ben heel even naar het ziekenhuis geweest, maar er was werkelijk waar niks te doen dus ben ik een uurtje later maar weer naar huis gegaan.
Wat grappig was om te zien is dat het verkeer dan ook opeens heel rustig is, en zelfs de politieagenten aan de zijkant van de weg staan. Jammer voor ons waren de winkels en de markten ook gesloten en was er dus eigenlijk helemaal niks te doen.. en als het dan ook nog eens met bakken en bakken uit de lucht komt ben je de hele dag aan huis gekluisterd.. niks aan! Bah.. de eerste echte saaie dag hier en ik hoop dat het de laatste was.
Woensdag was een fantastische dag en maakte de saaie dag daarvoor meer dan goed! We mochten bij een bevalling zijn. Heel bijzonder om de geboorte van een nieuwe wereldburger mee te maken en zelfs te mogen helpen nadien met wegen en aankleden. De moeder een 18 jarige vrouw stond er wel helemaal alleen voor. Het is namelijk niet gebruikelijk dat de vaders of andere familie bij de bevalling aanwezig is. Dit was haar eerste bevallig en ik vond dat ze weinig aandacht besteedden aan haar en zich allen maar richten op de medische kant van de bevalling. Dus heb ik maar geprobeerd ondanks de taalbarrière haar moed en kracht in te spreken en bij te staan bij deze toch wel zware taak. De bevalling ging gelukkig voorspoedig en ze heeft het leven geschonken aan en heel mooi klein jongetje van 2600 gram. Bijzonder dat dit nieuwe leven op dezelfde dag ter wereld is gekomen als mijn opa 99 jaar geleden, daar zit gewoon bijna een eeuw tussen. Dus ja, ik trots op de moeder, op de baby en ook een beetje op mijn opa die alweer 99 jaar is!
Wat opvalt is dat alle bevallingen hier zonder verdoving plaatsvinden en de vliezen worden gebroken met een schaar (ai). Ook hier is weer de privacy ver te zoeken en worden op een vrijwel lege zaal toch alle vrouwen naast elkaar gelegd zonder gordijnen of iets ertussen. Ook krijgen alle moeders een touwtje om hun arm met daaraan aan nummer die correspondeert met de baby, die krijgt namelijk hetzelfde nummer om. De baby krijgt bij de geboorte nog niet meteen een naam. Deze word op een later tijdstip bedacht en vaak door de vader. ‘Onze’ baby was van top tot teen gekleed in roze kleertjes.. ja, ja ik hoor jullie denken, het was toch een jongetje??.. Klopt! Maar hier nemen ze het dus niet zo nauw met de kleuren.. Ach, als het maar gezond is toch! :)
Na deze fantastische ochtend zijn we naar ons favoriete cafe gegaan om te genieten en te proosten op deze dag en de geboorte van baby 738!!
Vandaag naar Colombo afgereisd om mijn visum te verlengen. Dit was weer een behoorlijke lange rit met de trein. Maar gelukkig zaten we nu 1e klas en was het prima vertoeven. Uiteindelijk nam het wel veel tijd in beslag. De treinreis heen en terug nam z’n zes uur in beslag en het wachten totdat je eigenlijk die stempel in je paspoort hebt duurde ook z’n vier uur.. Geen ziekenhuisdagje dus!! Maar wel legaal in Sri Lanka, is ook wat waard!!
Morgen alweer de laatste dag van de week in het ziekenhuis. En officieel zou ik maandag starten met mijn laatste week in het ziekenhuis maar ik heb de planning omgegooid. Nu ga ik namelijk maandag starten met de Ayurvedic Healthcare Experience, ook wel de alternatieve geneeswijze van Sri Lanka. Ik heb de laatste twee weken omgegooid omdat ik nu samen met Stephanie naar de village ga en anders zou ik alleen gaan. En ja, samen is toch veel gezelliger... Ik heb echt geen idee wat ik kan verwachten, maar hoor van de andere studenten die al zijn geweest dat het echt fantastisch is. We verblijven een week bij de familie van de kok van het Work the World huis. En worden waarschijnlijk van hot naar her gesleept om alles van de omgeving te zien! En nog leuker, als het goed is, is er ook een klein babytje in het huis. Ik heb er zin in!. Beetje ‘Hokus pokus pilatus pas’ toepassen en we zullen zien wat het graat brengen... ;) haha!
Het weekend voordat maandag de hele zware werkweek begint nog even met de groep op pad. Er zijn een aantal nieuwe meiden bij gekomen dus die gaan gezellig mee. We hebben een cultureel weekend gepland en zullen dus veel cultuur gaan opsnuiven en tempels bezichtigen.
De week dat ik in de village ben, ben ik even helemaal out of service!! Nou ja, ik natuurlijk niet, maar er is geen internet dus jullie zullen even niks van mij horen. Lekker rustig.. Jullie snappen natuurlijk wel dat ik daar alvast druk met mijn blog bezig ga en hem zodra ik weer in de lucht ben zal verzenden met een postduif!
Voor nu.. heel veel warmte en zonnestralen toegewenst aan iedereen, een fijn weekend en veel succes aankomende week.
Liefs Paulien
Wat het misschien nog wel erger maakte was dat het vrijdag ook nog eens de laatste dag was op de orthopedie afdeling en we daar dus ook afscheid moesten nemen! Ik heb de zusters en de hoofdzuster in mijn hart gesloten en zou nog veel langer met ze willen en kunnen werken, zoveel wat ik nog zou willen vragen, wil delen en zien. Maar goed, deze deur sluiten betekend dat er weer ergens anders een andere deur geopend worden.. dus ja, weer een nieuw avontuur tegemoet en waarschijnlijk weer heel leuk.
We hebben de zusters lekker chocolaatjes gegeven en nog wat foto’s gemaakt. Ook afscheid genomen van de patiënten waarmee je in twee weken tijd ondanks de taalbarrière dus ook echt wel een band kunt opbouwen. Ik hoop zo dat al deze mannen over een tijdje gezond en wel naar huis kunnen en vooral weer veilig de weg op!!
Toen op naar het weekend...Jeeij naar het strand, samen met Hana en Stephanie. Eerst met de trein, wat een ervaring. Neus aan neus staan met zowat iedereen daar.. ik dacht dat het ziekenhuis chaos was, nou in de trein kunnen ze er ook wat van! Maar ja, wel weer een ervaring en eigenlijk best grappig, ik kon lekker op mijn tas zitten wat prima vol te houden was. Beetje mensen kijken, observeren en genieten van het mooie landschap. De deuren naar buiten staan gewoon open en mensen zitten zelfs in de deuropening met hun benen buitenboord.
Zaterdag eerst maar eens uitgeslapen, want ja de wekker gaat elke dag om 6.30! Of eerder als we een excursie hebben. In de ochtend een heerlijke ‘romantische’ strandwandeling gemaakt opzoek naar een leuk strandtentje om te eten. Onderweg nog hele grote schildpadden gezien, genoten van de fantastische omgeving en heel veel foto’s gemaakt. Het ontbijt was heerlijk; geroosterd brood met een gebakken ei, jam, vers fruit, thee en een bananenmilkshake. En dat in die prachtige omgeving! Daarna heerlijk gerelaxt aan het strand en een boek gelezen.. natuurlijk niet genoeg of eigenlijk te laat ingesmeerd met zonnebrand dus ja.. kats en kats verbrand! Het was te verwachten, maar de zon blijkt elke keer weer genadelozer dan ik verwacht!
In de middag terug gegaan naar Galle waar we het Nederlandse Fort hebben bezocht. Dit fort was een handelsnederzetting van de VOC waar kooplieden en soldaten tijdelijk verbleven. Het fort staat op de lijst van Unesco werelderfgoed. Het was fantastisch om daar rond te lopen en vanaf daar een mooie uitkijk te hebben over de baai.
Zondag vroeg richting de boot om walvissen te kijken. We zijn z’n 20 km de zee opgegaan en hebben echt heel veel walvissen en dolfijnen gezien. Ik weet niet wat het is, maar als ik op zee ben voelt dat op een bepaalde manier altijd heel magisch! Helemaal als je beseft dat dit het leefgebied is van al die geweldig mooie dieren, de natuur is dan toch echt wel een pareltje hoor! En ik en met mij nog veel meer zijn maar ‘gekke’ toeristen die alles willen zien.. dus ja, ik heb op dat moment ook gewoon even heel erg genoten van alles om mij heen en gehoopt en een schietgebedje gedaan dat deze dieren nog maar heel lang de oceaan als hun eigendom mogen houden!
Zondag middag na de walvissen excursie weer richting het hostel en daarna richting ‘huis’ in Kandy. Dit keer niet met de trein maar met de bus. Na het eerste ‘busgedeelte’ moesten we een tuktuk nemen naar het busstation in Colombo. Toen we vroegen of de tuktuk ons naar het busstation en de bus naar Kandy kon brengen, werd dit wel heel letterlijk opgepakt door de bestuurder! Wij netjes instappen en meneer rijden richting busstation, toen hij de bus zag die net wilde vertrekken, gooide hij zijn tuktuk ervoor en dwong zo de bus te stoppen.. HOP HOP, wij eruit... snel de bus in en gaan!! ‘Maar... Is dit eigenlijk wel de bus naar Kandy???’.. Ja, oeh gelukkig dan zitten we goed! Bij deze, bedankt tuktuk bestuurder voor deze toch wel erg snelle overstap!
Alle mensen zijn hier echt zo ontzettend aardig en behulpzaam. Tuurlijk zijn er ook mensen die van alles van je willen. Maar het merendeel helpt je graag en zijn bereid met je mee te lopen om iets uit te leggen of te laten zien, zonder dat ze hiervoor iets terug verwachten. Ook zijn er heel veel kinderen op straat die naar je zwaaien en roepen en hopen dat je terug zwaait, heel schattig om te zien. Dan giechelen ze een beetje en lopen verlegen verder.
Maandag gestart op de nieuwe afdeling gynaecologie. Na hier een rondleiding te hebben gehad en met de zaalarts te hebben meegelopen zijn we naar de kliniek gegaan. Hier vooral geluisterd naar de dokter die elke keer één patiënt besprak, maar werd omgeven door 15 co-assistenten. Fijn hoor, beetje weer het gevoel alsof je in de trein staat.. neus aan neus maar dan op één patiënt. Dit was om 11.30 afgelopen en toen zijn wij naar huis gegaan. Want de afdeling waar ik nu ben is gynaecologie en observatie. Er wordt dus veel geobserveerd en weinig gedaan!
Wat ik tijdens de rondleiding van de afdeling heb gezien was in eerste instantie positief. Ik zag gordijnen rondom de bedden en alles leek netjes en georganiseerd. Hoe meer ik van de afdeling zag, hoe meer ik toch ook weer terugzag van de andere afdeling. Geen privacy, weinig hulp voor de patiënt enz. Maar wel aan het einde van het bed een heel lief wiegje met daarin blauwe of roze dekentjes! En ja.. ook heel veel hele kleine lieve baby’tjes.. dus ik ga me hier wel vermaken!
Dinsdag een erg rustige dag gehad. Die dag was het volle maan en daar staan ze hier uitgebreid bij stil. Deze dag wordt ook wel Poya-dag genoemd. Ze markeren een episode uit het leven van Boeddha of een belangrijke gebeurtenis in de geschiedenis van Boeddha. Op Poya-dag heeft iedereen vrij en worden er veel offers gemaakt bij de culturele bezienswaardigheden. Ik ben heel even naar het ziekenhuis geweest, maar er was werkelijk waar niks te doen dus ben ik een uurtje later maar weer naar huis gegaan.
Wat grappig was om te zien is dat het verkeer dan ook opeens heel rustig is, en zelfs de politieagenten aan de zijkant van de weg staan. Jammer voor ons waren de winkels en de markten ook gesloten en was er dus eigenlijk helemaal niks te doen.. en als het dan ook nog eens met bakken en bakken uit de lucht komt ben je de hele dag aan huis gekluisterd.. niks aan! Bah.. de eerste echte saaie dag hier en ik hoop dat het de laatste was.
Woensdag was een fantastische dag en maakte de saaie dag daarvoor meer dan goed! We mochten bij een bevalling zijn. Heel bijzonder om de geboorte van een nieuwe wereldburger mee te maken en zelfs te mogen helpen nadien met wegen en aankleden. De moeder een 18 jarige vrouw stond er wel helemaal alleen voor. Het is namelijk niet gebruikelijk dat de vaders of andere familie bij de bevalling aanwezig is. Dit was haar eerste bevallig en ik vond dat ze weinig aandacht besteedden aan haar en zich allen maar richten op de medische kant van de bevalling. Dus heb ik maar geprobeerd ondanks de taalbarrière haar moed en kracht in te spreken en bij te staan bij deze toch wel zware taak. De bevalling ging gelukkig voorspoedig en ze heeft het leven geschonken aan en heel mooi klein jongetje van 2600 gram. Bijzonder dat dit nieuwe leven op dezelfde dag ter wereld is gekomen als mijn opa 99 jaar geleden, daar zit gewoon bijna een eeuw tussen. Dus ja, ik trots op de moeder, op de baby en ook een beetje op mijn opa die alweer 99 jaar is!
Wat opvalt is dat alle bevallingen hier zonder verdoving plaatsvinden en de vliezen worden gebroken met een schaar (ai). Ook hier is weer de privacy ver te zoeken en worden op een vrijwel lege zaal toch alle vrouwen naast elkaar gelegd zonder gordijnen of iets ertussen. Ook krijgen alle moeders een touwtje om hun arm met daaraan aan nummer die correspondeert met de baby, die krijgt namelijk hetzelfde nummer om. De baby krijgt bij de geboorte nog niet meteen een naam. Deze word op een later tijdstip bedacht en vaak door de vader. ‘Onze’ baby was van top tot teen gekleed in roze kleertjes.. ja, ja ik hoor jullie denken, het was toch een jongetje??.. Klopt! Maar hier nemen ze het dus niet zo nauw met de kleuren.. Ach, als het maar gezond is toch! :)
Na deze fantastische ochtend zijn we naar ons favoriete cafe gegaan om te genieten en te proosten op deze dag en de geboorte van baby 738!!
Vandaag naar Colombo afgereisd om mijn visum te verlengen. Dit was weer een behoorlijke lange rit met de trein. Maar gelukkig zaten we nu 1e klas en was het prima vertoeven. Uiteindelijk nam het wel veel tijd in beslag. De treinreis heen en terug nam z’n zes uur in beslag en het wachten totdat je eigenlijk die stempel in je paspoort hebt duurde ook z’n vier uur.. Geen ziekenhuisdagje dus!! Maar wel legaal in Sri Lanka, is ook wat waard!!
Morgen alweer de laatste dag van de week in het ziekenhuis. En officieel zou ik maandag starten met mijn laatste week in het ziekenhuis maar ik heb de planning omgegooid. Nu ga ik namelijk maandag starten met de Ayurvedic Healthcare Experience, ook wel de alternatieve geneeswijze van Sri Lanka. Ik heb de laatste twee weken omgegooid omdat ik nu samen met Stephanie naar de village ga en anders zou ik alleen gaan. En ja, samen is toch veel gezelliger... Ik heb echt geen idee wat ik kan verwachten, maar hoor van de andere studenten die al zijn geweest dat het echt fantastisch is. We verblijven een week bij de familie van de kok van het Work the World huis. En worden waarschijnlijk van hot naar her gesleept om alles van de omgeving te zien! En nog leuker, als het goed is, is er ook een klein babytje in het huis. Ik heb er zin in!. Beetje ‘Hokus pokus pilatus pas’ toepassen en we zullen zien wat het graat brengen... ;) haha!
Het weekend voordat maandag de hele zware werkweek begint nog even met de groep op pad. Er zijn een aantal nieuwe meiden bij gekomen dus die gaan gezellig mee. We hebben een cultureel weekend gepland en zullen dus veel cultuur gaan opsnuiven en tempels bezichtigen.
De week dat ik in de village ben, ben ik even helemaal out of service!! Nou ja, ik natuurlijk niet, maar er is geen internet dus jullie zullen even niks van mij horen. Lekker rustig.. Jullie snappen natuurlijk wel dat ik daar alvast druk met mijn blog bezig ga en hem zodra ik weer in de lucht ben zal verzenden met een postduif!
Voor nu.. heel veel warmte en zonnestralen toegewenst aan iedereen, een fijn weekend en veel succes aankomende week.
Liefs Paulien
-
05 Februari 2015 - 17:25
Esther Strijkveen:
Wat maak je toch bijzondere dingen mee Paulien. Prachtig om te lezen. Wat ben jij straks een ervaring rijker.
Heel veel plezier nog
Gr Esther -
05 Februari 2015 - 18:17
Jan En Ria:
He Paulien.
Mooi om een beetje met je mee te kijken in een wereldje waar we ons niks van voor kunnen stellen.
Had er van de week nog over met de buurman die een nieuwe knie kreeg over de ontzettende goede medische zorg en begeleiding hier.
Lees dat het daar wel op een hele andere manier gaat!
Geweldig toch om een bevalling mee te maken! Jan was wel een leuke naam geweest!!!
Nog even en dan sta je alweer op Hollandse bodem!!
Manon kan je zo inhuren om te assisteren!!
Paulien geniet nog van al het moois om je heen en vooral veel plezier !!!
Groet uit Luttenberg[ de parel van Salland!]
Jan en Ria -
05 Februari 2015 - 20:06
Saskia:
Hoi Paulien,
Wat een mooie verhalen/ervaringen komen voorbij zeg! Wat geweldig dat je dit mag meemaken allemaal.
Hopelijk nog veel meer moois de komende tijd...geniet ervan!
Groetjes Saskia Broekman
-
05 Februari 2015 - 21:44
Leonie En Erik:
Wat een mooi verhaal weer lieve Paulien en wat fijn dat je het zo naar je zin hebt daar! En wat maak je toch veel mee! Ontzettend gaaf en veel mooie ervaringen! Ik geniet vanaf hier echt met je mee! Heel veel plezier en maak er weer een gezellig weekend van!
Hele dikke knuffel van ons! xx -
05 Februari 2015 - 22:36
Moniek:
Ha meid..
Wat een super lang verhaal weer..
Erg leuk om alles te lezen.. ook de verhalen van de operaties..
je maakt echt veel mee in korte tijd en ziet veel zo te lezen..
Heel veel plezier de komende week en ben benieuwd wat de postduif ons brengt.. haha..
Groetjes.. -
06 Februari 2015 - 12:57
Marja:
Jeetje Paulien,
Weer een talent van je ontdekt: wat kun jij ontzettend mooie verhalen schrijven!
Zo mooi om te horen wat je allemaal meemaakt, maar ook hoe je er van geniet, SUPER!
Wat een ervaring zeg. Ook de foto's zijn prachtig, met name ook doordat je er met een stralende lach op staat. Blijf vooral schrijven en genieten.
Dikke knuffel,
liefs Marja -
06 Februari 2015 - 19:15
Ceciel:
Ha Paulien,
Je maakt wat mee zeg! Wat ontzettend schattig die kleine baby's. Lijkt me bijzonder om bij te zijn en te ervaren hoe groot de verschillen zijn tussen Nederland en sri lanka! Ben benieuwd naar je weekendavonturen en hoe je het volgende week gaat hebben! Heerlijk zo'n weekje zonder mobiel en internet enzo! -
07 Februari 2015 - 15:37
Merle :
Leuk leuk leuk. Wat een verhaal weer. Fijn dat jullie je zo vrij kunnen bewegen trouwens.
Heerlijk dat je zoveel zitten meemaakt.
Geniet er maar weer lekker van de komende tijd.
Liefs Merle -
07 Februari 2015 - 15:51
Harrie En Angela:
Dag Paulien,
Wat een belevenissen weer, en inderdaad bijzonder dat jij mocht helpen met de bevalling , een nieuw leven en op dezelfde dag dat je Opa 99 jaar is geworden, nog steeds een krasse man en hij weet alles nog prima.
De groeten van hem en hij bedankt je voor de mooie kaart die hij heeft gekregen
En wat zal dat een belevenis zijn geweest om al die walvissen te zien .
Blijf lekker genieten,ik ben trots op jouw.
Dikke kus en liefs van ons.
Harrie en Angela -
08 Februari 2015 - 12:41
Ineke Jonkman:
Hoi Paulien,
Wat een prachtig verhaal erg mooi en leuk om te lezen.
Hoe anders is de wereld waarin je je nu bevindt. Geweldig volgens mij om mee te maken.
Geniet van alles voor je het weet sta je weer in ons koude kikkerland.
Groetjes Ineke
-
08 Februari 2015 - 19:26
Anja:
Hoi Paulien,
Geweldig, wat een verhaal weer en opnieuw indrukwekkend wat je allemaal mee maakt. Veel succes komende weken met weer heel wat anders.
Liefs en groetjes, Anja -
08 Februari 2015 - 19:47
Inge:
Hey Paulien,
Wat ontzettend leuk om je mooie verhalen te lezen. En wat maak je veel mee! Je verhalen worden in Lemerlerveld met veel plezier gelezen!
Geniet van de nieuwe week..
Groetjes, Inge -
09 Februari 2015 - 13:35
Elise B.:
Haa Paulien!
Wat een fantastisch verhaal en mooie foto's weer :) Leuk zo'n bevalling en wat grappig dat hij op dezelfde dag is geboren als je opa. Ik ben super benieuwd hoe je het aankomende week hebt daar en wat je daar van vindt! Kijk uit naar je volgende verhaal.
Geniet van alle rust ;)
xx -
10 Februari 2015 - 11:03
Truus:
Hoi Paulien,
Mooi om je verhalen te lezen!
Wat een andere cultuur, bijzonder om te lezen.
Geniet nog van alle dingen en de zon, maar smeer je wel goed in hoor!
Groetjes Truus
-
12 Februari 2015 - 15:44
Will:
Hallo Paulien
Wat neem je ons weer geweldig mee met al je belevenissen en observaties! Weer een week van uitersten zoals geboorte, opa jarig maar ook heimwee en afscheid nemen van fijne medestagiairs. Ik ben benieuwd wat de alternatieve geneeswijze daar inhoud. Zuig het allemaal op en maak er mooie foto's van. Dan kunnen wij heerlijk meegenieten! Dank voor je mooie verslag.
Dikke kus Koos en Will -
16 Februari 2015 - 22:16
Erna:
Ha Paulien,
Ik loop achter. Vanavond even rustig de tijd genomen om al je belevenissen weer te lezen. Geweldig wat een ervaringen. Ik ga snel het volgende verhaal lezen..
liefs xx -
20 Februari 2015 - 13:44
Sanne:
Wow wat een mooi verhaal is dit zeg. Ik proef gewoon dat je volop genoten hebt deze week! Heerlijk!
En bij een bevalling zijn? Heel bijzonder mooi....
No words voor al jou avonturen....
dikke kus!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
