Sweet goodbye

Het is echt onvoorstelbaar hoe snel deze eerste acht weken voorbij zijn gevlogen. Ik kan me nog als de dag van gisteren herinneren hoe we hier als onervaren vrijwilligers aankwamen. Nu acht weken later hebben we volgens mij alle projecten gezien en zelf aan meegewerkt. Echt een onvergetelijk avontuur en heel veel ervaringen rijker.

Als ik terugkijk heb ik het meest genoten van de medische projecten en dan vooral de Home Based Care. Omdat we hier echt een kijkje konden nemen bij de mensen thuis en het ´echte´ Afrika konden zien. Maar ik heb ook onwijs genoten van de bewoners van het Old Poeples Home en natuurlijk de kinderen met hun grote donkere kijkers die elke Family Support tot een feestje maakten.

Voor nu nog even alle belevenissen op een rijtje van de afgelopen week. Want ondanks dat het allemaal meer vanzelfsprekend wordt blijft het de moeite waard om het voor jullie op te schrijven. Denk ik :)..

Maandag stond er Home Based Care op het programma samen met Elise. Helaas ging dit niet door dat was wel even een kleine tegenvaller want ik had er echt zin in. In plaats van HBC werd ik naar de Libuyu kliniek gestuurd samen met Iza. Omdat deze kliniek erg klein is was er erg weinig te doen. Niet echt spectaculair!.. Het was dus echt een ‘this is Africa’ ochtend.

Maandagmiddag stond er Art Club op het programma samen met Kathy en Anna. Het thema van AC was poezie! Nou echt, daar was geen beginnen aan! We hadden namelijk een klas in de leeftijd van 7 jaar. En ik kan je wel vertellen die kennen het begrip ‘Poezie’ niet! Na een toch vrij makkelijke uitleg keken ze ons nog steeds met grote vraagtekens aan. Dus hebben we de moed maar opgegeven en hebben we de kinderen gewoon lekker laten tekenen! Niet echt het thema ‘Poezie’, pech gehad hoor!

Dinsdagmorgen stond er weer Libuyu kliniek op het programma. Dus Iza en ik konden ons geduld weer op de proef stellen. Helaas was het nog minder druk dan de dag ervoor, dus echt een zelfvoldaan gevoel heb ik er niet aan overgehouden.

Dinsdagmiddag had ik een goede ruil gedaan. Want Sofia wilde graag ‘Farmen’, nou geen probleem hoor!! Dus in plaats van ‘farmen’ stond er ‘Art Club’ op het programma. Helaas wel weer met het thema ‘Poezie’, maar wel gezellig samen met Danielle. We hadden nu kinderen die een jaar ouder waren en ik moet zeggen dat het thema al beter werd begrepen dan de dag ervoor maar verder was het nog steeds geen doorslaand succes. Gelukkig waren deze kinderen ook weer prima te vermaken met tekenen.

Woendagmorgen stond er een nieuw project op het programma namelijk Physical Education of te wel sport! Leuk man! We hebben allemaal leuke spelletjes gedaan zoals flessenvoetbal en schipper mag ik overvaren. De kinderen hebben zich echt kostelijk vermaakt en waren helemaal blij dat ze konden sporten. Volgens mij wordt hier op de scholen verder ook geen gymastiek gegeven. Dus als er dan vrijwilligers zijn die dat doen is dat natuurlijk altijd goed.

Woensdagmiddag stond helaas voor de laatste keer Family Support op het programma. Het was echt weer onwijs leuk en gezellig zoals het elke keer was. Het lieve kleine meisje van vorig week was er ook weer dus kon ik weer volop knuffelen.. haha! Toen we weg gingen moest ik dan ook wel even een keer extra slikken! Wat heb ik genoten van al die lieve snoetjes met hun mooie donkere kijkers.

Donderdag stond er weer de hele dag HBC Natebe op het programma. Het was helemaal leuk omdat ik samen met Elise, Danielle en Els was en we ook lekker met z’n 4en op pad zijn gegaan. We waren nu nog meer in de rimboe dan de vorige keer echt enorm mooi!
Er was één patient die een brandwond op haar onderarm had waar je u tegen zegt. Wat een enorm grote wond was dat zeg, en ook geinfecteerd aan alle kanten. Ondanks de grote afstand naar de stad hebben we haar toch geadviseerd om naar de kliniek te gaan, want als ze zo doorgaat als nu loopt ze hoe dan ook een enorm risico op een bloedvergiftiging. Het is jammer dat wij zo weinig spullen in onze medische tas hebben anders had ik haar zeker geholpen om de wond te verbinden.

Vrijdagmorgen stond voor de laatste keer HBC op het programma, dus dat was nog even extra genieten. Ik was samen met Els, Iza en Brave en we hadden de wijk Mwandi. Deze wijk heb ik nu 3 vrijdagen achter elkaar gedaan en is echt onwijs leuk om te doen, gewoon omdat het zo gemoedelijk is. Ook zijn we weer bij het oude echtpaar langs geweest in de hoop dat hun keuze voor het Old Peoples Home veranderd zou zijn. Helaas was dit niet het geval. Zelfs Brave kon het echtpaar niet overtuigen om naar het Old Peoples Home te gaan. Dus kan ik nu wel zeggen dat ze een eenzame oude dag tegemoed gaan. In een huisje waar resten van dode ratten op de grond liggen, waar geen water is en geen toilet. Echt niet voor te stellen!!!

Vrijdagmiddag stond er Reading club op het programma weer in de wijk Mwandi, samen met Els en Abdul. In eerste instantie waren er maar vijf kinderen in de klas maar uiteindelijk werden dat er vijftien. Wel een fijn aantal en we hebben de kinderen voor mijn gevoel echt kunnen helpen. Ze vonden het helemaal leuk om het laatste half uur galgje te spelen. Hieper actief werden ze ervan.

Het weekend was vooral lekker relaxt. Zaterdag zijn we naar een winkelcentrum gelopen die we nog niet kenden in de hoop een mooi zomers jurkje te kunnen shoppen voor Zanzibar. Dit was helaas niet echt een succes. De kledingstijl hier is niet echt mijn stijl eigenlijk helemaal niet! Dus dan maar geen zomersjurkje… gewoon de hele dag in bikini op het strand.
Zaterdagavond zijn we met de hele groep uit geweest omdat dit ons laatste weekend hier is. Eerst een drankje gedaan bij Limpo´s en daarna naar Vermount geweest. Het was echt super leuk. Een aantal chauffeurs waren ook mee dus dat was gezellig. Lekker lol trappen met elkaar.
Zondagavond zijn we met de groep uit eten geweest dat wordt bijna standaard maar het is en blijft elke keer weer gezellig.

Omdat ik deze week geen HBC meer had mocht ik kiezen wat ik maandagmiddag wilde doen. Sport of Old Peoples Home. Nou dat hoef je mij geen twee keer te vragen, Old Peoples Home natuurlijk.

Maar eerst stond nog het ochtend project op de planning. Dit was Libuyu kliniek, dit keer alleen! En echt dit was 10x leuker dan met z´n tweeën. Nu liep het in ieder geval door en kon ik lekker mijn werk doen. En werd mijn geduld dus iets minder op de proef gesteld.

Maandagmiddag dus weer naar de oudjes. Het was erg gezellig en de bingo en de andere spelletjes vielen in goede aarde!
Een van de bewoners Joyce was er niet terwijl ze normaal gesproken altijd als één van de eerste van de partij is. Na lang zoeken vond ik haar uiteindelijk buiten en kwamen ze net uit de ‘badkamer‘. Ik ben samen met het echtpaar opgelopen en heb ze even geholpen met aankleden. Wat schrok ik van de armoedige kamer die ze hebben. Echt heel klein en primitief. Er staat een éénpersoonsbed en een kast en dat is het! Niks geen leuke dingen aan de muur. Gewoon een betonnenhok. Niet echt gezellig dus. Nu snap ik ook wel waarom de bewoners meer buiten zijn dan binnen.

Maandagavond nog de grootste lol gehad met Danielle. Want we waren ons aan het voorbereiden voor Art Club op dinsdagmiddag. Het thema dit keer was Origami. Zelfs met het Nederlandse boek niv 1 bij de hand snapten we er nog niks van!.. wat een drama.. haha! We hebben er zelfs nog hulp bij gehad van twee medewerkers van de Backpackers! Die hadden ook echt de grootste lol. Wel hebben we een verbluffend goed eindresultaat behaald. Want we hebben een boot, konijn, vis en ster in elkaar weten te knutselen.

Dinsdagmorgen stond er weer Libuyu kliniek op het programma en gelukkig weer in mijn eentje. Het leek in eerste instantie niet echt druk te worden want om negen uur had ik nog maar vier patienten gezien maar uiteindelijk liep het lekker door en was het nog druk toen ik om elf uur weer werd opgehaald.

Dinsdagmiddag stond dan eindelijk Art Club op het programma. Leuk, leuk! Al moet ik zeggen dat Danielle en ik meer lol hebben gehad met de voorbereiding dan met het project zelf. Er waren in eerste instantie geen kinderen, dus hebben we die eerst maar eens opgetrommeld. Uiteindelijk waren er ongeveer twintig kinderen maar die waren eigenlijk te jong om zelf aan deze Japanse vouwkunst te beginnen, dus hebben Daan en ik alles zelf kunnen vouwen. Maar ach, ervaringsdeskundigen als we zijn was dit natuurlijk geen probleem.

Nu dinsdagavond zitten Danielle en ik bij het internetcafe en hebben we net geproost op onze laatste projectdag. Een raar maar voldaan gevoel. Het waren acht mooie weken en ik zou het zo weer doen!

Het volgende avontuur is natuurlijk een erg mooi vooruitzicht. Ik ben blij dat onze reis er nog niet op zit en we eerst nog veel meer van dit mooie Afrika kunnen zien voordat we weer verschijnen in ons kikkerlandje.

Dat het een avontuur wordt is één ding wat zeker is. Wate en belevenis gaat de reis naar Zanzibar worden zeg. Want we gaan van Livingstone naar Lusaka met de bus en vertrekken om 20.30 en komen om 2.30 aan in Lusaka. Dan moeten we op een of andere manier het vliegveld zien te vinden en daar geduldig wachten tot ons vliegtuig vertrekt om 9.30. Deze vlucht duurt twee uur en dan aangekomen in Dar ES Salaam gaan we met de taxi naar de boot waar we dan nog weer twee uur op verblijven. Dan zijn we aangekomen in Zanzibar en moeten we nog één uur met de taxi voordat we bij ons hotel zijn. Maar dan zijn we wel op een paradijsje beland :)

Voor nu veel liefs en tot snel xx