'This is Africa'

‘This is Africa’ is echt mijn lijfspreuk geworden, vooral de afgelopen week. Want zo he, wat zijn wij erachter gekomen dat de dingen hier echt even wat anders worden georganiseerd dan in ons fijne mooie Nederland.

Woensdag was ons laatste dagje in Livingstone. Als afsluiter hebben we met de groep vrijwilligers een braai gehad bij de Gorge. Met een mooie zonsondergang op de achtergrond was het erg gezellig. Wel een gek idee dat we dit ‘leven’ achter ons gaan laten en het volgende avontuur tegemoet gaan.

Nou dit avontuur begon ook daadwerkelijk al woensdagavond. We zijn vol gedoe moed om 20.30 in de bus gestapt naar Lusaka. Behalve dat we een beetje weinig beenruimte hadden verliep de rit vlekkeloos en waren we om 02.00 uur in Lusaka. Ik was nog niet uit de bus gestapt of werd al omver gelopen door een horde taxi chauffeurs die volgens zeggen allemaal een goede prijs boden! Ja het zal wel, jongens!..

Rond 03.00 uur waren we op het vliegveld en konden we wachten tot onze vlucht om 09.45 zou gaan. Rond 05.00 uur kwamen we er helaas achter dat onze vlucht helemaal niet ging maar gewoon geannuleerd was!.. Pff.. daar hadden we toch even niet op gerekend! Wat de reden was kon Zambezi Airlines niet duidelijk aangeven. Het vliegtuig was kapot, er was helemaal geen vliegtuig, de piloot had niet genoeg slaap gehad en als klap op de vuurpijl waren we met te weinig passagiers (20 mensen).. JA, heel logische! Veel geregel en gedoe later hebben we gelukkig een ander ticket kunnen bemachtigen.

Ruim 20 uur later ging onze andere vlucht! Tot die tijd hebben we ons maar vermaakt door op het vliegveld te wachten, wachten en wachten!.. Om 00.30 vlogen we dan eindelijk met Kenya Airlines. Meteen ook half Afrika doorkruist. Want we vlogen van Lusaka naar Lilongwe (Malawi), na een stop van een uur vlogen we door naar Nairobi (Kenia) waar we om 03.30 aankwamen. Vanuit hier zijn we naar Dar Es Salaam gevlogen (Tanzania) Deze vlucht ging om 08.00 uur! Dus ja, veel vliegvelden hebben we gezien die dag!. Rond 09.30 waren we in Dar Es Salaam waar we de taxi hebben gepakt naar de boot.
Onze chauffeur kon wel een ticket voor ons regelen! Mooi!.. Nou, het bleek iets minder mooi te zijn want het was de langzame boot, dus daar hebben we hier ook nog weer 5 uur opgezeten i.p.v. de 2,5 uur wat ze hadden gezegd.

Aangekomen in Zanzibar moesten we nog weer allemaal papierwerk regelen en nog een uur met de taxi naar ons hotel! Ondertussen was het donker en leek Zanzibar toch niet zo mooi als we ons voorgesteld hadden! Het viel een beetje tegen.

Na een hapje te hebben gegeten op het strand, zonder stroom want dat was er natuurlijk ook niet wilden we ons bed in duiken. Toen de eigenaar van het hotel opens voor onze neus stond en moeilijk ging doen over de kamer!.. Ja daag, daar hadden we geen zin meer in! Dus zijn we ‘lekker’ gaan slapen, met de hoop een betere kijk te hebben op het hele gebeuren de volgende dag!

Zaterdagmorgen kregen we echt een onverwachts uitgebreid ontbijt. Volgens mij moest de eigenaar iets goed maken ofzo. Hier van genoten en daarna naar het strand gegaan. Het was echt mooi wit met een blauwe lucht en natuurlijk de verschillende kleuren blauw in het water! Prachtig.. maar nog niet helemaal het wauw gevoel zoals de tijdschriften altijd oproepen!
Die dag hebben we ‘s avonds een sunset cruise gedaan om even lekker te kunnen genieten van iets moois!. Het was echt heerlijk op het water en alles om je heen was toch ook echt wel schitterend mooi! Een mooie afsluiter van een toch wel leuke dag!

Zondag hadden we een excursie gepland namelijk snorkelen! Leuk, kom maar op! Ook al had ik nog nooit gesnorkeld. Eens moet de eerste keer zijn! Onderweg ging het enorm hard regenen.. niet echt veel belovend. Maar toen we op de plek van bestemming waren was het droog en het water lekker warm. Dus wij met flippers, duikbril en snorkel het water in om te kunnen genieten van al het moois wat de zee te bieden heeft. Echt allerlei mooie vissen in de gekste kleuren hebben we voorbij zien komen! Heel bijzonder! Na het snorkelen hadden we een lekker lunch op het eiland met echt de mooiste uitkijk die ik ooit heb gezien! Toen begaf ik me toch wel even in een klein paradijsje!

Maandag stond er een dagje Stone Town op het programma. Hier had ik echt veel zin in. De rit naar Stone Town heeft de chauffeur wel 100x op de claxon gedrukt. Dat schijnt hier heel normaal te zijn, nu moet ik ook wel zeggen dat hier veel mensen aan de kant van de weg lopen. Maar zelfs toeteren als de mensen 3 meter in de berm lopen gaat mij een beetje te ver.
Stone Town zelf was echt heel mooi. Echt een drukke stad en ik zou er niet aan moeten denken er te wonen. Wat een bedrijvigheid zeg. De scooters toeteren al voordat ze de bocht om komen, nu is dat ook niet heel onverstandig met alle die kleine straatjes.
Verder hebben we nog een bezoekje gebracht aan de kerk en de daarbij gelegen slavenmarkt. Echt wel indrukwekkend om te zijn op een plaats waar jaren geleden slaven vast gezeten te hebben. Daar moet je niet teveel bij nadenken.
Het was een heerlijke dag met veel rondslenteren door de stad en genieten van alles en iedereen om je heen want wat een verscheidenheid aan mensen hebben we voorbij zien komen.

Dinsdag was echt een relax dag. We hebben een schildpaddenopvang bezocht. Hier leven de schildpakken in een natuurlijk omgeving. Namelijk in een bassin die is ontstaan door verschillende rotspartijen. De schildpadden worden hier opgevangen en verzorgd om uiteindelijk weer vrij te worden gelaten in de natuur, als ze hier oud genoeg voor zijn.
Verder hebben we nog even hoe cliché een fotoshoot op het strand gehouden. Want ja, nu hadden we het perfecte plaatje natuurlijk… Dit was helaas alweer ons laatste dagje in Zanzibar.
Het was ondanks de kleine tegenslagen echt onwijs stoer om er geweest te zijn. En zeker een plek om terug te komen.. ooit! Dan zou ik alleen wel in het hoog seizoen gaan, want nu was er toch nog veel niet helemaal in orde en werkte het weer niet altijd mee! Maar ik denk serieus dat als je in het hoog seizoen gaat het een waar paradijs is.

Woensdagmiddag zijn we weer richting Dar Es Salaam gegaan omdat we de terugweg wat minder lang wilde maken, daarom besloten in twee delen te reizen. We hadden nu gelukkig de snelle boot en een hele luxe. Dus met airco waren we binnen 3,5 uur tijd weer op het vaste land van Tanzania.
Toen met de taxi naar het hotel. Een prima hotel ook al werd ik wel een beetje gek van alle muurschilderingen. Echt het hele hotel was vol getekend met strand en palmbomen in de meest afschuwelijke kleuren die je maar kunt bedenken. Tsja, smaken verschillen.

Donderdagmorgen na een ontbijtje extra vroeg de taxi genomen naar het vliegveld. Want echt vertrouwen hadden we niet meer in Zambezi Airlines. Dus om 10 uur waren we op het vliegveld en onze vlucht zou om 14.15 gaan. Toen we om 12.00 uur wilde inchecken kregen we te horen dat de vlucht was verzet naar 02.00 uur ’s nachts! Ga je niet menen, maar natuurlijk was het wel zo! Dat werd dus weer wachten op het vliegveld. Want met twee grote backpacks vol bagage kun je ook niet echt de stad in.
Je denkt altijd, wachten duurt lang maar wordt beloont.. Nou toen we ons om 24.00 uur wilde melden bij de balie werd ons verteld dat de vlucht wel ging, maar pas om 04.00 uur, want er waren technische problemen. Nou kon er ook nog wel bij!.. Uiteindelijk bleken we nog langer te moeten wachten want we zaten om 06.00 uur pas in het vliegtuig. Echt een prettig gevoel had ik er niet bij, want als ze steeds zeggen dat er technische problemen zijn en er staat dan opeens wel een vliegtuig voor je neus weet ik toch niet zo goed wat ik moet denken!.. Gelukkig zijn we veilig geland op Zambiaanse bodem. Nou toen werd het helemaal een feestje want op de heenweg bleek het immigratiekantoor van Lusaka ons geen exit stempel te hebben gegeven. Dus een illegale actie van ons. Wij hadden echt geen idee waar het fout was gegaan en denken zelf dat het echt onmogelijk is dat we iets hebben gemist want als je naar je vliegtuig loopt kom je altijd langs immigratie. Dus dat zouden we gezien moeten hebben. Het onzettende bureaucratische mannetje achter de balie maakte daar gelukkig na 15 minuten niet meer z’n big deal van!. Maar toen kwam het volgende. Wij konden namelijk niet voor de derde keer een business visum krijgen en we konden ook niet switchen van een business visum naar een toeristenvisum, terwijl ons dit wel verteld was een maand geleden bij het immigratiekantoor in Livingstone. Volgens de ontzettend aardige man was er nog wel een oplossing. Namelijk onszelf het land in kopen wat betekend 1 miljoen kwacha (200 dollar) per persoon. Wat dacht die man nou.. dat wij zo 1 miljoen op zak hebben. Nou ik kan je vertellen, nee dat hebben we niet!. Stonden we daar met ons goede gedrag. Na 2 maanden vrijwilligerswerk te hebben gedaan in Zambia wordt je gewoon de toegang geweigerd!.. Ik was toch echt in de veronderstelling dat we iets goeds hadden gedaan door hier een steentje bij te dragen!.. We hadden de tranen in de ogen staan want we wisten echt niet meer wat te doen.
Toen maar een telefoontje gepleegd met Laura (manager van African Impact) in de hoop dat zij iets voor ons kon doen. Laura heeft onderhandeld met de immigratieman of het toch mogelijk was dat wij een nieuwe toeristenvisum konden krijgen. Na een uur wachten en toch wel een beetje huiverig te zijn over de situatie kregen we medegedeeld dat het goed was! En hoe.. eerst mochten we op geen enkele voorwaarde het land in behalve door met geld te gaan smijten. En opeens werd ons visum verlengd voor 10 dagen en hoefden we niet eens meer geld te betalen! Ja ja, weer z’n typisch ‘This is Africa’… want werd hier nou zo moeilijk over gedaan.. Blijkbaar wel! Maar gelukkig we zijn weer in Zambia!..

We hebben snel de taxi gepakt naar het busstation en konden hier op de bus stappen die mooi aansloot op ons reisschema. Met nog een lange rit voor de boeg was ik toch blij dat ik in de bus zat! Ondanks dat het niet zo’n fijne bus was als de heenreis. Hij was zelfs een beetje krakkemikkig, want de deur werd vastgehouden met een touw!..
Maar wat was ik blij om weer in Livingstone te zijn..oost west, thuis best! Helaas nog een klein schrik moment want mijn tas was niet meer te vinden in de bagageruimte van de bus!.. Kon er ook nog wel bij!.. Gelukkig kwam de tas toch nog boven water en zijn we snel naar ons vertrouwde stekkie gelopen ‘Livingstone Backpackers’..

Het is echt heerlijk kom weer thuis te zijn en even op adem te kunnen komen van dit toch wel mooie maar onwijs grote avontuur.
Nu nog de laatste dingen regelen, maar daar hebben we tijd genoeg voor dit weekend. Helemaal leuk was het dat ik zaterdagmiddag bezoek kreeg hier bij de backpackers. Want mijn collega Willemien is ook in Zambia om haar dochter op te zoeken, en was dit weekend even in Livingstone! Dus die kans kon ik niet voorbij laten gaan om iemand van het thuisfront te spreken. We hebben samen gezellig een drankje gedaan en even bij kunnen kletsen! Erg leuk en fijn.

Nou dat was het wel z’n beetje! Sorry voor het ontzettend lange en uitgebreide verslag. Maar ik moest dit toch even met jullie delen.

Vanaf maandag staat het nieuwe avontuur dus op de planning een safari van Livingstone naar Kaapstad door Zambia, Namibië, Botswana en Zuid-Afrika. Ik ben echt benieuwd en heb er enorm veel zin in. Helaas wel meteen het laatste deel van dit Afrika avontuur.

Ik heb ook echt geen idee of ik tijdens de reis de kans en tijd heb om een verhaal (van deze omvang) te plaatsen op mijn waarbenjij. Ik ga zeker mijn best doen maar beloof niks.

Voor nu veel liefs en tot snel… xx