Big Painting week

Wij D.E.E.P dames spelen met het idee om in de week tussen ons vrijwilligerswerk en de rondreis nog een weekje weg te plannen. Veel leuke ideeën zijn al de revue gepasseerd zoals Mozambique, Lake Malawi of Zanzibar. Omdat we maandag nog vrij waren hebben we die dag besteed door te zoeken op het net wat allemaal mogelijk is. Maar goed.. ideeën genoeg, nu nog even brainstormen met elkaar en alle mogelijkheden afwegen…

De rest van de week stonden er weer gewoon projecten op het programma. Het was niet echt een spectaculaire week maar hij vloog wel voorbij. Ik zal even ‘kort’ vertellen wat ik heb gedaan aan projecten deze week.

Dinsdagmorgen ben ik weer samen met Mariet naar de Linda kliniek geweest. Ik moet zeggen dat het er wel eens leuker is geweest. We waren voor ons gevoel niet echt welkom. Maar hebben ons toch goed nuttig kunnen maken door ons op het onlogische patiëntensysteem te storten.

Als 2e project stond de gevangenis weer op het programma. We hebben vorige week de laatste sessie gehad en vandaag was het de dag van de test. Alle mannen hebben de test gemaakt en hem gehaald. Dus onze cursus heeft toch nog enigszins effect gehad. WOEI!

Dinsdagavond naar een dansshow geweest in het Art Café. Hier zouden we met z’n 7en naar toe gaan en we hadden dus eigenlijk twee taxi’s nodig. Maar er was maar één taxi en we moesten erg lang wachten op de 2e taxi dat we maar besloten om ons met z’n 7en in één taxi te proppen… En het lukte! Wat een lol hadden we dus al voorafgaande aan de show. De show zelf was ook echt leuk. Het ging over allerlei verschillende dansen van Zambia. En we werden daarin meegenomen door een soort van reis door het land.

Ook Woensdagmorgen gingen Mariet en ik weer naar de Linda kliniek. En zoals elke woensdag was het weer babyweegdag. Het was erg druk die dag en ik ben dan ook de hele ochtend druk geweest met wegen. Maar het blijft leuk om te doen. Helaas was dit mijn laatste week in deze kliniek. Vanaf voglende week worden we weer in een andere kliniek geplaatst zodat we meer afwisseling hebben.

Het 2e project woensdag was’ Painting’. Omdat het deze week nog vakantie is hier op de scholen was het ‘BIG PAINTING WEEK’. Dus er stond elke middag wel ‘Painting’ op het programma. Ik vind het wel leuk om gewoon lekker te verven en ondertussen te kletsen met de andere painters.

Donderdagochtend had ik weer Home Based Care samen met Elise. Het is leuk om te merken dat de mensen je herkennen van de vorige keer en ook zeker leuk en dankbaar om te zien dat de hulp van de vorige keer heeft geholpen.

Donderdagmiddag stond er Reading club op het programma. Dit had ik nog nooit eerder gedaan. Ik zou dit samen met Chris, Abdul en Els gaan doen. Maar omdat het hier vakantie is komen er vaak weinig kinderen of alleen maar hele jonge kinderen. Het was dus eigenlijk een beetje overbodig om met z’n 4en daar heen te gaan. En omdat er drie mensen afvielen bij het painting project heb ik aangegeven dat ik daar wel heen wilde. Nou dit was een prima oplossing bleek later. Want Reading club ging helemaal niet door omdat er niemand kwam opdagen. Dus kwamen Chris, Abdul en Els alsnog helpen bij het painten. Brave was ook mee maar ik moet zeggen dat hij meer aan het preken was over het geloof en zijn kijk op het geloof dan dat hij heeft geschilder.

Donderdagavond stond er eigenlijk een avondje internet op het programma. Maar zoals al vaker deze week viel de stroom weer uit dus zijn we maar thuis gebleven.

Vrijdagmorgen had ik weer Home Based Care in de wijk Nakatindi samen met Elise en Danielle. Het was een zeer efficiënte ochtend want we hebben elf mensen bezocht. Het was wel een indrukwekkende ochtend. Zo waren we bij een vrouw van 25 die was verlaten door haar man en nu geen geld meer had om eten te kunnen kopen voor haarzelf en haar kindje. De caregiver zei dat er wel eens vrijwilligers waren geweest die haar eten hadden gegeven. Maar wij hadden niks bij ons geen eten en geen geld. Het voelde erg oneerlijk. Maar het is wel de werkelijkheid hier en de realiteit waar wij niet altijd wat aan kunnen doen.
Verder was er nog een vrouw die Elise en ik twee weken daarvoor ook hadden gezien en in de tussentijd echt heel erg ziek was geworden. Ze kon niet meer lopen en dus niet meer haar huis uit. Die vrouw lag kreunend van de pijn op een heel dun matje en wist zich van ellende geen houding te geven. Wat voelde ik me machteloos. Er was niemand van de familie die met haar mee kon naar de kliniek, waar ze echt op stel en sprong heen moest. Want ik vrees echt voor haar leven als ze zo door blijft gaan. In deze wijk kan African Impact alleen vervoer regelen op vrijdag, als ze dat van te voren weten. En aangezien het nu vrijdag was konden ze haar niet tussendoor vervoeren en zou ze moeten wachten tot volgende week. Wat naar mijn idee echt te laat is. Het enige wat wij hebben kunnen doen is aan Brave doorgeven wat een schrijnende situatie dit was en maar hopen dat Brave een oplossing kon bedenken. Hoe dit is afgelopen weet ik helaas nog niet.
Verder ben ik er ook achtergekomen dat er zelfs hier in Afrika mensen zijn die aan aanstelleritis lijden. Pff.. wat voelde deze man zich zielig… hij zei hoge koorts te hebben. Dus wij nemen te temp op. Nee hoor, gewoon 36,5.. niks aan de hand dus. Hij had wat pijntjes en allerlei klachten. Dus hebben wij hem uit fatsoen maar een paar paracetamol gegeven. Maar meer wilden we echt niet voor hem doen omdat dit niet nodig was. Ook wilde hij graag gewogen worden, maar omdat wij geen weegschaal bij ons hebben ging dit feestje niet door. Tot overmaat van ramp maakte hij ons toen ook nog voor dik. Want hij vergeleek ons met hem.. Nou bedankt maar weer! We helpen u graag!!!

Vrijdagmiddag stond er weer Family Support op het programma. Het was erg gezellig en ik heb me weer prima vermaakt met alle kids om me heen. Dit is altijd een erg leuke afsluiter van een week ‘hard’ werken.

Vrijdagavond weer een overheerlijke Dutch Apple pie gemaakt omdat Danielle zaterdag jarig was.
’s Nachts rond half 3 de kamer versierd in alle stilte zodat Danielle niet wakker zou worden. En het is gelukt want het was echt een verrassing. We hebben zelfs nog voor haar gezongen s’ morgens en hadden een muffin met kaarsjes die ze uit mocht blazen.. wat gezellig toch!..

Zaterdagmiddag stond er een creatieve middag op het programma. We zijn namelijk weer naar het Art Café geweest om een workshop te volgen en zelf onze souvenirs te maken. We konden kiezen uit sieraden, drums of een diertje uit speksteen maken. Elise, Els en Danielle gingen zelf een drum maken. Achteraf bleek dat ze zelf alleen de huid hoefde te spannen. De rest was al voor ze gedaan. Maar het was wel leuk en het eindresultaat is mooi geworden. Mariet en ik gingen allebei een diertje uit speksteen maken. Mariet heeft een olifant gemaakt en ik een nijlpaard. De man die ons hielp heeft de grote lijnen van het diertje gemaakt en daarna mochten we het zelf afmaken. Erg leuk om te doen.

Toen we weer terug waren in ons hostel hebben we de appeltaart aangesneden. Nou ja, aangesneden. We hebben hem op het bord gelegd en iedereen had een vork en kon aanvallen… dus het was een gezellig zooitje bij elkaar en de taart was denk ik ook binnen 2 minuten op. Na het uitbuiken van de overheerlijk taart zijn we uit eten geweest bij de waterfront. De hele groep was mee want Ute een andere vrijwilliger was ook jarig. Het was een super leuke en gezellige avond en volgens mij een leuke verjaardag voor de dames.

Zondag stond er voor Danielle en Elise een spectaculaire activiteit op het programma. Namelijk Gorge Swing. Pff.. wat een lef en wat was het gaaf om ze te zien springen in een onwijs mooie kloof. Maar wat was ik blij dat ik het niet was. Ook al moet ik zeggen dat als ik nu hun verhaal hoor ik toch wel een beetje twijfel. Want het moet echt onwijs gaaf, grandioos en gruwelijk leuk zijn. Dus ik ga er toch nog maar even over na denken… dat wordt dus nog vervolgd.

Verder hebben we dit weekend besteeds om ons kleurtje hier een beetje bij te werken. Want we worden nog steeds nageroepen ‘Mzungu’.. Dus daar moet even verandering in komen dacht ik zo! We doen ons best...

Ik hou jullie op de hoogte over alle spannende vorderingen hier in het mooie al bijna vertrouwde Livingstone..

Xx